| Τ ελικά δεν έχασε μόνον η κυβέρνηση τη μπάλα. Την έχασε και ο λαός. Το 69% δηλώνει σε δημοσκόπηση ότι μας παραπλάνησε ο πρωθυπουργός και μας έβαλε στο ΔΝΤ.!!! Έχουμε μύτη, τελικά, οι Έλληνες. Δεν μας το λένε, αλλά το καταλάβαμε από μόνοι μας. Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το παγκόσμιο κεφάλαιο και η λούμπεν μεγαλοαστική τάξη συνωμότησαν σε βάρος μας. Ζηλεύουν τις σπάνιες ομορφιές μας, την εφευρετικότητα και τον πλούτο μας και θέλουν να μας τα υφαρπάξουν. Θέλουν να πάρουν τα μνημεία και τις θάλασσες μας και σε όλα αυτά ο πρωθυπουργός στέκεται αρωγός τους! Μας «παραπλάνησε», γαρ. Κάτι τέτοιες ώρες θυμάμαι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (τον πρεσβύτερο φυσικά και όχι το κακέκτυπό του). Έχουμε καταντήσει ένα απέραντο φρενοκομείο. Πώς γίνεται πάντοτε να φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς; Πώς γίνεται να πλειοδοτούμε στη ψευδολογία; Στην παγκόσμια ψυχολογία των μαζών πρέπει να μας αφιερώσουν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο. Είμαστε λαός των άκρων. Παθιαζόμαστε εύκολα. Πανηγυρίζουμε γρήγορα και απογοητευόμαστε γρηγορότερα. Πώς, λοιπόν, θα διατηρήσουμε την ευθυκρισία μας;Την τελευταία εβδομάδα, οι ιμάμηδες της τηλεοπτικής δημοκρατίας αναφέρθηκαν πλειστάκις στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός από το Δεκέμβριο του 2009 είχε ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ. Σύμφωνα με τους ίδιους αυτό αποτελεί απόδειξη της συνωμοσίας! Πρόκειται για τα ίδια χαλκεία ειδήσεων που | κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι άργησε να ζητήσει βοήθεια! Ότι δεν ήξερε τι της γινόταν μέχρι τον Απρίλιο του 2010. Τελικά η κυβέρνηση «συνωμοτούσε» σε βάρος μας από την πρώτη στιγμή ή είχε άγνοια του κινδύνου μέχρι τον Απρίλιο του 2010; Προφανώς ούτε το ένα ούτε το άλλο. Οι πάντες γνωρίζουμε ότι στην πολιτική γίνονται πράγματα που δεν λέγονται και λέγονται πράγματα που δεν γίνονται. Τυχόν ανακοίνωση της έναρξης διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ ήδη από το Δεκέμβριο του 2009 θα ήταν καταστροφική για τον τόπο, καθώς θα δημιουργούσε κλίμα πανικού στις αγορές. Το παραμύθι, όμως, πρέπει να τελειώσει τώρα πριν να είναι αργά. Η κυβέρνηση στον επικοινωνιακό τομέα δείχνει προφανή υστέρηση, τη στιγμή που δεν μπορεί να διαχειριστεί μια είδηση σαν την παραπάνω και αρνείται στο «να μη σχολιάζει το γεγονός». Την ίδια στιγμή, όπως κατ' επανάληψη έχουμε επισημάνει από τούτη τη φιλόξενη στήλη, οι ασκούμενες πολιτικές όχι μόνον δεν υποβοηθούν τη χάραξη επικοινωνιακής στρατηγικής, αλλά προδήλως την υπονομεύουν. Ο μόνος που φαινόταν μέχρι σήμερα να διατηρεί τη νηφαλιότητά του ήταν ο λαός. Η σιωπηρή πλειοψηφία που γνωρίζει ποιοι φταίνε για την κατάντιά μας και επιδεικνύει αξιοζήλευτη υπομονή και ανοχή, γιατί περιμένει από την κυβέρνηση να μας οδηγήσει σε απάνεμο λιμάνι. Και αυτήν την εμπιστοσύνη δεν δικαιούται να τη διαψεύσει κανείς… |
Οι πρωθυπουργικές αντιφάσεις
| Β άζουμε σε τάξη τα του οίκου μας, έχουμε όμως ανάγκη από την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εταίρων μας, τόνισε ο Πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στη γαλλική Monde. Υποστήριξε πως αν η Ε.Ε. δεν προχωρήσει στην παράταση της αποπληρωμής και τη μείωση των επιτοκίων του δανείου των 110 δισ. ευρώ, το πρόβλημα δεν θα το έχει μόνον η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η ευρωζώνη. Και δίνοντας δραματικότερο τόνο συμπλήρωσε ότι: «Οι αγορές θα αντιδράσουν άμεσα. Οι δύο Σύνοδοι Κορυφής του Μαρτίου αποτελούν μία από τις τελευταίες ευκαιρίες για την Ευρώπη, για να αντιμετωπίσει τις αγορές». Ταυτόχρονα, απέκλεισε το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, εκτιμώντας ότι θα γινόταν εις βάρος της αξιοπιστίας της χώρας, θα οδηγούσε στην κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, θα ζημίωνε τα ασφαλιστικά ταμεία και θα προκαλούσε μια χιονοστιβάδα κερδοσκοπικών επιθέσεων σε κράτη της ευρωζώνης. Στις ανωτέρω σκέψεις, δυστυχώς, διαπιστώνονται πολλαπλές αντιφάσεις. Πρώτον, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δις ευρώ και η αναδιαπραγμάτευση του επιτοκίου αποτελούν αναδιάρθρωση του χρέους. Όσο παίζουμε με τις λέξεις και δεν ενημερώνουμε την κοινωνία για την πραγματικότητα τόσο διακυβεύεται η αξιοπιστία μας εντός και εκτός συνόρων. | Δεύτερον, οι αγορές έχουν ήδη προεξοφλήσει τη μη εμπρόθεσμη αποπληρωμή του ανωτέρω δανείου. Συνεπώς, τυχόν απόφαση της ΕΕ δεν πρόκειται να τις καθησυχάσει. Αυτό που περιμένουν είναι η συνολική βελτίωση του οικονομικού κλίματος στη χώρα και η επίτευξη των συμβατικών δεσμεύσεων (δηλαδή όσα περιγράφονται στο περιλάλητο μνημόνιο). Τούτο, όμως, παραμένει δυσέφικτο, τη στιγμή που ήδη παρουσιάζεται υστέρηση στους βασικότερους δείκτες (για παράδειγμα υστέρηση 9,2% στα έσοδα). Τρίτη αντίφαση: για ποιο λόγο να αναδιαρθρωθεί μόνο το διακρατικό χρέος (δηλαδή να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής των 110 δις); Γιατί να εξαιρεθεί το ιδιωτικό χρέος (δηλαδή τα υπόλοιπα 240 δις); Ένα από τα προβλήματα της χώρας είναι το υψηλό δημόσιο χρέος. Για ποιο λόγο να προβαίνουμε σε επιλεκτική ικανοποίηση των πιστωτών μας, δηλαδή να διασφαλίζουμε τα συμφέροντα των αλλοδαπών και ημεδαπών τραπεζών και ασφαλιστικών οργανισμών και να ενθυμούμαστε την αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης μόνον για να φεσώσουμε το Γάλλο και Γερμανό φορολογούμενο; Τις επιλεκτικές ευαισθησίες μας δεν τις κατανοούν οι Γερμανοί. Νομίζω, όμως, ότι δεν θα τις κατανοούσε και ο Ελληνικός λαός εάν πραγματικά γνώριζε τι συμβαίνει… |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου