Πώς οι γονείς διαχειρίζονται αυτό το γεγονός; Τί λένε στα παιδιά τους; Το μοιράζονται μαζί τους ή μήπως μια αμήχανη σιωπή κράτα μυστικό τον τρόπο προέλευσης τους; Δεν δικαιούνται τα παιδιά να γνωρίζουν; Πότε και πώς είναι η κατάλληλη στιγμή; Με ποιο τρόπο είναι καλύτερα να γίνεται η ''ενημέρωση''; Πόσο έτοιμοι είναι οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν αποδραματοποιημένη και στις «φυσικές» της διαστάσεις την αλήθεια της προέλευσης τους; Πόσο τυχόν δικές τους εμπλοκές, αβεβαιότητες, ενοχές, «ντροπές» δεν παρεισφρύουν στον ψυχισμό των παιδιών; Πόσο έτοιμοι είναι οι γονείς να «φυσικοποιήσουν» μέσα τους και να αποδεχτούν σαν κάτι το απολύτως φυσιολογικό το ζήτημα της τεχνητής γονιμοποίησης στην οποία έχουν υποβληθεί; Έτσι κι αλλιώς σαν συγκοινωνούντα δοχεία, οι απόψεις, στάσεις, πεποιθήσεις, επιθυμίες και φόβοι των γονιών διαπερνούν τον παιδικό ψυχισμό. Ότι συμβαίνει μέσα στην ψυχή του γονιού μεταφέρεται στον παιδικό ψυχισμό... Η άρρητη και πανίσχυρη μορφή επικοινωνίας ανάμεσα στο γονιό και στο παιδί, ιδίως ανάμεσα στη μητέρα και το μωρό της, δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Συμπέρασμα: Δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τα παιδιά μας. Τα μυστικά που τα αφορούν δημιουργούν εμπλοκές, και δυσκολίες που δεν τις φανταζόμαστε. Μια δυσπιστία απλώνεται και μια καχυποψία όταν το παιδί ''νοιώθει'' ότι του κρύβεις κάτι. Η φυσικότητα της τεχνητής γονιμοποίησης αίρεται όταν την κρατάμε μυστική από το παιδί.
Να μάθουν την αλήθεια
Τα παιδιά που έχουν συλληφθεί με την μέθοδο της τεχνητής γονιμοποίησης, θα πρέπει να μάθουν την αλήθεια αναφορικά με την προέλευσή τους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Οικογενειακής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ της Μεγάλης Βρετανίας. Συγκεκριμένα, σε δείγμα 165 ατόμων που γεννήθηκαν με τεχνητή γονιμοποίηση, βρέθηκε ότι τα επίπεδα του θυμού, της σύγχυσης και του σοκ ήταν υψηλότερα όσο πιο αργά χρονικά τα άτομα αυτά ενημερώνονταν για το ιστορικό της σύλληψής τους. Για παράδειγμα, το 37% από εκείνους στους οποίους ειπώθηκε το ιστορικό τους μεταξύ της ηλικίας των τέσσερα και 11 ετών, ανέφερε ότι αισθάνθηκε έντονα συναισθήματα σύγχυσης, σε αντίθεση με το αντίστοιχο 52% του δείγματος το οποίο ενημερώθηκε για το ιστορικό του στην ηλικία μεταξύ 12 και 18 ετών, και το 69% που το έμαθε όταν ενηλικιώθηκε.
Μία άλλη επίδραση της αργοπορημένης ενημέρωσης των παιδιών για το ιστορικό της σύλληψής τους ήταν τα αρνητικά συναισθήματα που ένοιωθαν απέναντι στη μητέρα τους. Τα προαναφερθέντα αποτελέσματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι σε συνάρτηση με τις υπάρχουσες έρευνες στο πεδίο της υιοθεσίας, οι οποίες επίσης επισημαίνουν ότι τα παιδιά έχουν μεγαλύτερο όφελος από την πρώιμη αποκάλυψη των συνθηκών της γέννησής τους. Σε παρόμοια συμπεράσματα κατέληξαν οι ερευνητές από μία δεύτερη έρευνα η οποία στόχευε στην διερεύνηση της ψυχολογικής ευημερίας και του δεσμού 39 παιδιών που γεννήθηκαν από παρένθετες μητέρες, 43 από γονιμοποίηση δότη σπέρματος, και 46 από δότη ωαρίων.
Και πάλι, η αλήθεια σε πρώιμη ηλικία αποτέλεσε έναν σημαντικό παράγοντα της μετέπειτα ψυχολογικής ευημερίας των παιδιών. Επιπλέον, επισημαίνεται από παρεμφερή έρευνα του ιδίου πανεπιστημίου, ότι τα παιδιά που γεννιούνται με υποστηρικτικές μεθόδους γονιμοποίησης, έχουν παρόμοια επίπεδα ποιότητας σχέσεων με τους γονείς τους συγκριτικά με τα παιδιά που έχουν συλληφθεί φυσιολογικά.
http://www.momyz.gr/article.php?articleId=2594
Συμπέρασμα: Δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τα παιδιά μας. Τα μυστικά που τα αφορούν δημιουργούν εμπλοκές, και δυσκολίες που δεν τις φανταζόμαστε. Μια δυσπιστία απλώνεται και μια καχυποψία όταν το παιδί ''νοιώθει'' ότι του κρύβεις κάτι. Η φυσικότητα της τεχνητής γονιμοποίησης αίρεται όταν την κρατάμε μυστική από το παιδί.
Να μάθουν την αλήθεια
Τα παιδιά που έχουν συλληφθεί με την μέθοδο της τεχνητής γονιμοποίησης, θα πρέπει να μάθουν την αλήθεια αναφορικά με την προέλευσή τους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Οικογενειακής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ της Μεγάλης Βρετανίας. Συγκεκριμένα, σε δείγμα 165 ατόμων που γεννήθηκαν με τεχνητή γονιμοποίηση, βρέθηκε ότι τα επίπεδα του θυμού, της σύγχυσης και του σοκ ήταν υψηλότερα όσο πιο αργά χρονικά τα άτομα αυτά ενημερώνονταν για το ιστορικό της σύλληψής τους. Για παράδειγμα, το 37% από εκείνους στους οποίους ειπώθηκε το ιστορικό τους μεταξύ της ηλικίας των τέσσερα και 11 ετών, ανέφερε ότι αισθάνθηκε έντονα συναισθήματα σύγχυσης, σε αντίθεση με το αντίστοιχο 52% του δείγματος το οποίο ενημερώθηκε για το ιστορικό του στην ηλικία μεταξύ 12 και 18 ετών, και το 69% που το έμαθε όταν ενηλικιώθηκε.
Μία άλλη επίδραση της αργοπορημένης ενημέρωσης των παιδιών για το ιστορικό της σύλληψής τους ήταν τα αρνητικά συναισθήματα που ένοιωθαν απέναντι στη μητέρα τους. Τα προαναφερθέντα αποτελέσματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι σε συνάρτηση με τις υπάρχουσες έρευνες στο πεδίο της υιοθεσίας, οι οποίες επίσης επισημαίνουν ότι τα παιδιά έχουν μεγαλύτερο όφελος από την πρώιμη αποκάλυψη των συνθηκών της γέννησής τους. Σε παρόμοια συμπεράσματα κατέληξαν οι ερευνητές από μία δεύτερη έρευνα η οποία στόχευε στην διερεύνηση της ψυχολογικής ευημερίας και του δεσμού 39 παιδιών που γεννήθηκαν από παρένθετες μητέρες, 43 από γονιμοποίηση δότη σπέρματος, και 46 από δότη ωαρίων.
Και πάλι, η αλήθεια σε πρώιμη ηλικία αποτέλεσε έναν σημαντικό παράγοντα της μετέπειτα ψυχολογικής ευημερίας των παιδιών. Επιπλέον, επισημαίνεται από παρεμφερή έρευνα του ιδίου πανεπιστημίου, ότι τα παιδιά που γεννιούνται με υποστηρικτικές μεθόδους γονιμοποίησης, έχουν παρόμοια επίπεδα ποιότητας σχέσεων με τους γονείς τους συγκριτικά με τα παιδιά που έχουν συλληφθεί φυσιολογικά.
http://www.momyz.gr/article.php?articleId=2594
