- Ηλιακοί Συλλέκτες
Η εγκατάσταση των ΚΘΗΣ είναι πολύ απλή ενώ υπάρχει ευρέως η απαραίτητη τεχνογνωσία και πολύχρονη εμπειρία τόσο στη κατασκευή όσο και στην εγκατάστασή τους. Επιπρόσθετα, τα θερμικά ηλιακά συστήματα διαθέτουν Ευρωπαϊκά πιστοποιητικά καλής κατασκευής και απόδοσης ενώ η εγκατάσταση ελέγχεται βάσει προδιαγραφών για να διαπιστωθεί πως πληροί τους όρους καλής λειτουργίας και της συμφωνίας αγοράς.
Η χρήση των ΚΘΗΣ είναι μια σύγχρονη, οικονομικά αποδεκτή και ενεργειακά αναγκαία τεχνολογική λύση που μπορεί να επιφέρει μείωση της κατανάλωσης συμβατικών καυσίμων σε ποσοστό 40-60%. Επιπλέον προσδίδει κύρος και φιλο-περιβαλλοντική επιβεβαίωση στον ιδιοκτήτη, ενώ η εγκατάσταση του δοχείου ΖΝ στο λεβητοστάσιο επιτρέπει την πολύ καλή αισθητικά ένταξή τους στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του κτηρίου, σε σχέση με την εγκατάσταση των συχνά αντιαισθητικών θερμοσιφωνικών συστημάτων.
Βασικές αρχές διαστασιολόγησης, προσανατολισμού και εγκατάστασης ηλιακού πεδίου
Για τον ορθό σχεδιασμό ενός ηλιακού συστήματος, είναι απαραίτητη από τον μηχανικό μια επίσκεψη στο κτίριο, ώστε να συλλεχθούν ορισμένα απαραίτητα δεδομένα. Τα δεδομένα αυτά, αφορούν τόσο το σχεδιαστικό όσο και το κατασκευαστικό μέρος της εγκατάστασης.
Τα βασικά δεδομένα που θα πρέπει να συλλεχθούν είναι:
• Κάτοψη κτιρίου ή δημιουργία πρόχειρου σχεδίου με:
o τις βασικές διαστάσεις των χώρων
o διαθέσιμη επιφάνεια
o προσανατολισμός
o σκιάσεις
o πρόσβαση
o κατάσταση υλικών (στεγανοποίηση)
• Διαθέσιμος χώρος για την εγκατάσταση του δοχείου αποθήκευσης (ύψος, πόρτες, σκάλες κλπ.)
• Βοηθητική πηγή (είδος, ισχύς, δυνατότητα σύνδεσης)
• Πιθανά νομικά εμπόδια ή πολεοδομικοί περιορισμοί
• Θέματα αδειοδότησης
• Εκτίμηση του φορτίου (κατανάλωσης ζεστού νερού χρήσης και φορτίο θέρμανσης/κλιματισμού χώρου)
Με βάση τα συλλεγμένα δεδομένα και με χρήση ενός από τα πολλά διαθέσιμα λογισμικά προσομοίωσης, μπορεί να επιλεγεί το ιδανικό σύστημα και να εκπονηθεί μια ολοκληρωμένη μελέτη εφαρμογής.
Επιλογή τύπου συλλεκτών
Ο ηλιακός συλλέκτης είναι το βασικότερο στοιχείο του ηλιακού θερμικού συστήματος. Πρόκειται για ένα είδος εναλλάκτη θερμότητας ο οποίος μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε θερμότητα. Ένα μέρος της ενέργειας αυτής χάνεται προς το περιβάλλον ως απώλειες, ενώ το υπόλοιπο μεταφέρεται στον θερμικό φορέα (μέσο) και αποτελεί την εξερχόμενη από τον συλλέκτη χρήσιμη ενέργεια η οποία οδηγείται στη χρήση ή αποθηκεύεται.
Για τις περιπτώσεις που δεν απαιτούνται υψηλές θερμοκρασίες, όπως για τα συστήματα θέρμανσης νερού χρήσης, χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα ο επίπεδος συλλέκτης ο οποίος μπορεί να θερμάνει το νερό μέχρι και περίπου 30°- 40°C πάνω από την θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Εάν υπάρχει αυξημένο φορτίο κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, όπως στη περίπτωση της υποστήριξης θέρμανσης χώρου, ενδείκνυται η χρήση του επίπεδου επιλεκτικού συλλέκτη. Οι συλλέκτες με σωλήνες κενού μπορούν να επιτύχουν υψηλότερες θερμοκρασίες και ενδείκνυται η χρήση τους όπου αυτές απαιτούνται, ιδιαίτερα για εφαρμογές ηλιακού κλιματισμού.
Οι συλλέκτες κενού μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των αναγκών θέρμανσης χώρου, όταν το σύστημα διανομής είναι κατάλληλο αλλά δεν ενδείκνυται η χρήση τους για ζεστό νερό χρήσης καθώς κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όπου η ζήτηση είναι μειωμένη και η προσπίπτουσα ηλιακή ακτινοβολία είναι μέγιστη μπορεί η θερμοκρασία του νερού να αυξηθεί σε επίπεδα της τάξεως των 170-200°C. Σε κάθε περίπτωση, όταν χρησιμοποιούνται συλλέκτες κενού και δεν υπάρχουν μεγάλα φορτία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι απαραίτητη η προστασία του ηλιακού συστήματος από υπερθέρμανση.
Διαστασιολόγηση του συλλεκτικού πεδίου
Η διαστασιολόγηση του συλλεκτικού πεδίου θα πρέπει να γίνεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του κτιρίου σε ζεστό νερό χρήσης και θέρμανσης, στη περίπτωση υποστήριξής της από το ηλιακό σύστημα καθώς και το επιθυμητό ποσοστό ηλιακής κάλυψης. Σύμφωνα με τον ΚΕΝΑΚ, σε νέα και ανακαινισμένα κτίρια ή απαιτούμενη κάλυψη από το ηλιακό σύστημα σε ζεστό νερό χρήσης είναι 60%.
Για την υποστήριξη θέρμανσης δεν έχει ορισθεί ένα συγκεκριμένο ποσοστό ηλιακής κάλυψης, το ιδανικό όμως (σε σχέση κόστους – εξοικονόμησης) είναι ένα ποσοστό της τάξεως του 40%. Για τη βέλτιστη διαστασιολογηση του συλλεκτικού πεδίου θα πρέπει να γίνουν αναλυτικοί υπολογισμοί ή προσομοίωση του συστήματος με ένα από τα πολλά διαθέσιμα λογισμικά προσομοίωσης.
Ενδεικτικά, για την επίτευξη της ετήσιας κάλυψης του 60% σε ζεστό νερό χρήσης απαιτούνται κατά μέσο όρο περίπου 0.75m² επίπεδων ηλιακών συλλεκτών και 50lt δοχείου αποθήκευσης ανά άτομο. Αντίστοιχα, για την κάλυψη του 40% των αναγκών θέρμανσης από το ηλιακό σύστημα απαιτούνται ηλιακοί συλλέκτες (επίπεδοι επιλεκτικοί) εμβαδού περίπου ίσο με το 20% της θερμαινόμενης επιφάνειας και δοχείο αποθήκευσης με όγκο περίπου 10πλάσιο της θερμαινόμενης επιφάνειας.
Δηλαδή, για μία οικία 100m² με 3 άτομα απαιτείται ένα σύστημα περίπου 2.5m² με δοχείο αποθήκευσης 150lt για την κάλυψη των αναγκών σε ζεστό νερό χρήσης ή ένα σύστημα 20m² ηλιακών συλλεκτών με δοχείο αποθήκευσης 1000lt για την κάλυψη του 40% της θέρμανσης του κτιρίου.
Οι εκτιμήσεις αυτές θεωρούν ότι αναφερόμαστε σε συνήθη προφίλ καταναλώσεων και σε κτίρια όπου έχουν εφαρμοστεί οι βασικές αρχές θερμομόνωσης.
Σε πολυκατοικίες ή συγκροτήματα κατοικιών, είναι ιδανικότερη η εγκατάσταση ενός κεντρικού συστήματος για την κάλυψη των αναγκών όλων των κατοίκων των κτιρίων καθώς εξισορροπείται η μεταβλητότητα της παραγωγής – ζήτησης ενέργειας και γίνεται εκμετάλλευση της περίσσειας ενέργειας που έχει προβλεφτεί για κάποιο διαμέρισμα από ένα άλλο που έχει έλλειψη. Για την κατανομή των κοινοχρήστων και την ενεργειακή κατάταξη κάθε ξεχωριστής οικίας θα πρέπει να τοποθετηθεί θερμιδομετρητής στην είσοδο του ζεστό νερό χρήσης σε κάθε οικία.
Προσανατολισμός των ηλιακών συλλεκτών
Για να είναι εφικτή η μεγιστοποίηση της ενεργειακής παραγωγής των ηλιακών συλλεκτών καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους, θα πρέπει να επιτυγχάνεται βέλτιστη εκμετάλλευση της προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας. Αυτό επιτυγχάνεται με προσανατολισμό προς το νότο και με κατάλληλη γωνία κλίσης που συμπίπτει με το γεωγραφικό πλάτος – για την Ελλάδα πρακτικά είναι περίπου 30°. Αυτή η κλίση μπορεί να μεταβληθεί ώστε να επιτευχθεί μεγιστοποίηση της εκμεταλλεύσιμης ηλιακής ενέργειας σε συγκεκριμένες περιόδους ανάλογα με τη χρήση, με μία μικρή μείωση όμως της ετήσιας ηλιακής κάλυψης. Έτσι με την αύξηση της κλίσης ως προς το οριζόντιο επίπεδο επιτυγχάνεται μεγιστοποίηση των ενεργειακών κερδών κατά τη χειμερινή περίοδο ενώ με τη μείωση της κλίσης επιτυγχάνεται μεγιστοποίηση των ενεργειακών κερδών τη καλοκαιρινή περίοδο.
Σε ένα σύστημα θέρμανσης χώρου για παράδειγμα, η ιδανική κλίση των ηλιακών συλλεκτώνείναι περίπου 55°- 60°. Στα συστήματα παραγωγής ζεστού νερού χρήσης, αν και υπάρχει ζήτηση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, επειδή η ζήτηση το καλοκαίρι είναι μικρότερη από το χειμώνα (ενώ παράλληλα η προσπίπτουσα ακτινοβολία είναι μεγαλύτερη) ενδείκνυται η κλήση των συλλεκτών να είναι στις 45°.
Στις στέγες, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η κλίση των συλλεκτών θα πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθεί τη κλίση της στέγης. Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται οι βέλτιστες αποκλίσεις από το ισοδύναμο του γεωγραφικού πλάτους (30°) κατά τον προσανατολισμό των ηλιακών συλλεκτών ανάλογα με τη χρήση του συστήματος
Χρήση Απόκλιση (°)
Οικιακή Χρήση για ζεστό νερό +13
Καλοκαιρινή Χρήση -12
Ηλιακός Κλιματισμός -12
Χειμερινή Χρήση για ζεστό νερό +25
Ηλιακή Θέρμανση Χώρου +25
Ηλιακή Θέρμανση και Κλιματισμός Χώρου ±5
Πίνακας 1. Απόκλιση από την ιδανική κλίση για υψηλότερη ενεργειακή απολαβή.
Όπως και με τη κλίση, είναι δυνατό να μεταβληθεί και ο προσανατολισμός των συλλεκτών μέχρι περίπου 45° απόκλιση από το νότο με την ανάλογη ημερήσια απόκλιση ως προς τις ενεργειακές απολαβές..
Τοποθέτηση ηλιακών συλλεκτών, υλικά στήριξης και στατική μελέτη
Η εγκατάσταση των ηλιακών συλλεκτών στο κτήριο μπορεί να γίνει πάνω στα κεραμίδια, σε μεταλλική κατασκευή επί της στέγης, στην επιφάνεια του δώματος ή πάνω σε βοηθητικό χώρο όπως το γκαράζ. Επίσης, για τα εντός σχεδίου κτίρια οι συλλέκτες μπορούν να τοποθετηθούν στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, απαγορεύεται η εγκατάσταση των ηλιακών συλλεκτών στην απόληξη κλιμακοστασίου και του φρεατίου ανελκυστήρα.
Το σύστημα στήριξης μπορεί να είναι μεταλλική κατασκευή, από αλουμίνιο, ανοξείδωτο χάλυβα ή εν θερμώ γαλβανισμένο χάλυβα. Συνήθως οι κατασκευαστές συλλεκτών κατασκευάζουν και βάσεις οι οποίες είναι σχεδιασμένες για τις απαιτήσεις των συλλεκτών τους και υπάρχουν διαθέσιμες τόσο για τοποθέτηση σε δώμα όσο και για κεραμοσκεπή.
Αν και το βάρος του ηλιακού πεδίου και της βάσης στήριξης δεν αναμένεται να επηρεάσει τη στατική αντοχή του κτηρίου, καλό είναι όταν πρόκειται για εγκατάσταση μεγάλου αριθμού ηλιακών συστημάτων ή κεντρικού ηλιακού συστήματος να διενεργείται στατικός έλεγχος (ή ακόμα και ειδική μελέτη, όπου απαιτείται), ώστε να διερευνάται η μηχανική καταπόνηση και η ανεμοπίεση της επιφάνειας έδρασης των συλλεκτών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το βάρος των συλλεκτών είναι της τάξης των 15-20kg/m². Σε αυτό πρέπει να προστεθεί και το βάρος του συστήματος στήριξης.
Προδιαγραφές Υλικών
Οι απαραίτητες προδιαγραφές ή απαιτήσεις που θα πρέπει να πληρούν τα υλικά και η εγκατάσταση των ηλιακών συστημάτων παρουσιάζονται παρακάτω:
• Σωληνώσεις ηλιακών συλλεκτών
Οι σωληνώσεις του πρωτεύοντος κυκλώματος θα πρέπει να είναι κατασκευασμένες από υλικό αντοχής σε θερμοκρασίες ρευστού 150°C και πίεση 6bar. Ενδεικνυόμενοι είναι οι σωλήνες χαλκού και οι ανοξείδωτοι σωλήνες, ενώ απαγορεύεται η χρήση πλαστικών ή πολυστρωματικών (αλουμινίου) σωλήνων.
• Μονώσεις σωληνώσεων
Για τον περιορισμό των θερμικών απωλειών, όλες οι σωληνώσεις του πρωτεύοντος κυκλώματος θα πρέπει να είναι μονωμένες. Η μόνωση των σωληνώσεων θα πρέπει να είναι αντοχής σε θερμοκρασίες λειτουργίας 150°C και θερμικής αγωγιμότητας 0,035W/mK. Το ενδεικνυόμενο πάχος μόνωσης για εξωτερικές σωληνώσεις είναι 1:1 (22mm μόνωση για σωλήνα διαμέτρου Φ22) και για τις εσωτερικές σωληνώσεις 0,5:1 (11mm μόνωση για σωλήνα διαμέτρου Φ22). Ειδικά για τις εξωτερικές σωληνώσεις η μόνωση θα πρέπει να προστατεύεται με κατάλληλο υλικό από υγρασία, ακτινοβολίες UV και τρωκτικά ή πουλιά.
• Βαλβίδα ασφαλείας
Πηγή: Caleffi
Στο ηλιακό κύκλωμα θα πρέπει να τοποθετηθούν βαλβίδες ασφαλείας για την προστασία του κυκλώματος από την αύξηση πίεσης. Η βαλβίδα ασφαλείας θα πρέπει να είναι τύπου “Solar” κατασκευασμένη για θερμοκρασίες λειτουργίας 150°C κατ’ ελάχιστο, ενώ απαγορεύεται η χρήση των βαλβίδων ασφαλείας των κυκλωμάτων θέρμανσης με αντοχή σε θερμοκρασίες λειτουργίας τους 110°C.
• Δοχείο διαστολής
Πηγή: Reflex
Όπως και με την βαλβίδα ασφαλείας στο ηλιακό κύκλωμα θα πρέπει να τοποθετηθεί δοχείο διαστολής για την απορρόφηση της διαστολής του μέσου μεταφοράς της θερμότητας. Το δοχείο διαστολής θα πρέπει να είναι τύπου “Solar” με αντοχή σε πιέσεις 10bar.
• Αυτόματα εξαεριστικά
Πηγή: Caleffi
Στα υψηλότερα σημεία του κυκλώματος θα πρέπει να τοποθετούνται εξαεριστικές βαλβίδες για την εξαέρωση του συστήματος κατά την πλήρωσή του. Τα εξαεριστικά θα πρέπει να είναι κατασκευασμένα να αντέχουν σε θερμοκρασίες άνω των 160°C. Σε περίπτωση κλειστού κυκλώματος, θα πρέπει να τοποθετείται βάνα απομόνωσης με αντοχή σε θερμοκρασίες λειτουργίας τους 180°C.
Προστασία παγετού και προστασία από στασιμότητα
Η πιο ασφαλής μέθοδος προστασίας του πρωτεύοντος κυκλώματος από παγετό είναι η χρήση διαλύματος νερού με γλυκόλη (αιθυλενική ή προπυλενική). Το ποσοστό της γλυκόλης θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε η θερμοκρασία ψύξης να είναι 10°C κάτω από τη θερμοκρασία σχεδιασμού του κτηρίου (συνήθως 0 έως -5°C). Στα κλειστά κυκλώματα, μετά την πλήρωση του κυκλώματος θα πρέπει να απομονώνεται η αυτόματη βαλβίδα πλήρωσης και τα αυτόματα εξαεριστικά από το κύκλωμα (κλείσιμο βανών).
Ένα ηλιακό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση στασιμότητας όταν ο κυκλοφορητής του πρωτεύοντος κυκλώματος δεν λειτουργεί ενώ υπάρχει ακόμη προσπίπτουσα ακτινοβολία στους συλλέκτες, οι οποίοι υπερθερμαίνονται. Αυτή η κατάσταση μπορεί να παρουσιαστεί λόγω τεχνικής βλάβης του συστήματος, λόγω διακοπής ρεύματος ή απλά λόγω έλλειψης θερμικού φορτίου. Αποτέλεσμα της στασιμότητας είναι η ατμοποίηση μέρους του υγρού μέσα στους συλλέκτες και το άδειασμά τους καθώς το υγρό που απέμεινε ωθείται έξω από τους σωλήνες των συλλεκτών και οδηγείται στο υπόλοιπο τμήμα των σωληνώσεων του πρωτεύοντος αυξάνοντας την πίεση του. Σε κατάσταση στασιμότητας, η θερμοκρασία του συλλέκτη μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τους 200 °C. Για την προστασία του κυκλώματος από την ατμοποίηση του υγρού, την μετακίνηση του υγρού και την αύξηση της πίεσης θα πρέπει να ληφθούν τα παρακάτω μέτρα προστασίας:
• Η βαλβίδα αντεπιστροφής δεν πρέπει να τοποθετείται ανάμεσα στο δοχείο διαστολής και τους συλλέκτες.
• Σωστή διαστασιολόγηση του δοχείου διαστολής, προκειμένου να μπορεί να δεχθεί το συνολικό όγκο του υγρού από τις σωληνώσεις των συλλεκτών. Η μέθοδος αυτή υιοθετείται συνήθως σε σχετικά μικρές ηλιακές μονάδες (μέχρι 200 m2). Για μεγαλύτερες μονάδες καθώς τα απαιτούμενα δοχεία διαστολής γίνονται τεράστια, μία βαλβίδα επιτρέπει σε συνθήκες στασιμότητας να συλλέγεται το μείγμα γλυκόλης σε ένα δοχείο και αργότερα να γεμίζει και πάλι το πρωτεύον κύκλωμα, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.
• Σωστή διαστασιολόγηση της βαλβίδας ασφαλείας (συνήθως 6 bar), προκειμένου να επιτρέπει την αύξηση της πίεσης στο κύκλωμα.
• Διασφάλιση της ακόλουθης λειτουργίας στο σύστημα ελέγχου: παύση λειτουργίας της αντλίας σε θερμοκρασίες συλλέκτη πάνω από 120°C (για να μη τεθεί σε λειτουργία το σύστημα σε κατάσταση στασιμότητας).
• Χρήση του σωστού μέσου μεταφοράς θερμότητας: κατάλληλο μείγμα γλυκόλης που διατηρεί τις ιδιότητές του σε υψηλές θερμοκρασίες.
Ρύθμιση βοηθητικής πηγής ενέργειας
Καθώς η ηλιοφάνεια δεν είναι σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους είναι απαραίτητη η χρήση μιας βοηθητικής πηγής ενέργειας για την κάλυψη των αναγκών που δεν μπορούν να καλυφθούν από το ηλιακό σύστημα. Η βοηθητική πηγή ενέργειας μπορεί να είναι ηλεκτρική αντίσταση, το σύστημα θέρμανσης του κτιρίου, συνδιασμός με γεωθερμία ή βιομάζα. Σ΄αυτή την περίπτωση αναφερόμαστε σε συστήματα διπλής ή τριπλής ενέργειας. Η χρήση του συστήματος θέρμανσης του κτηρίου ή ο συνδιασμός με γεωθερμία ή καυστήρα βιομάζας, επιτυγχάνεται συνήθως με εγκατάσταση κατάλληλων δοχείων με εσωτερικούς εναλλάκτες ή εγγατάσταση περισσοτέρων του ενός θερμοδοχείων.
Ο έλεγχος της βοηθητικής πηγής γίνεται με έναν θερμοστάτη ο οποίος μετρά τη θερμοκρασία του νερού μέσα στο δοχείο αποθήκευσης (στο ανώτερο σημείο του) και ενεργοποιεί τη βοηθητική πηγή όταν η θερμοκρασία του νερού πέσει κάτω από ένα όριο.
‘Ένα από τα πιο συνήθη τεχνικά λάθη που παρουσιάζονται στα ηλιακά συστήματα είναι η λανθασμένη ρύθμιση του θερμοστάτη της βοηθητικής πηγής ενέργειας. Η ρύθμιση του θερμοστάτη δεν θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από τους 45°C, καθώς σε αντίθετη περίπτωση το δοχείο θερμαίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τη βοηθητική πηγή ενώ το ηλιακό κύκλωμα παραμένει στάσιμο.
Στη περίπτωση χρήσης ηλεκτρικής αντίστασης ως βοηθητικής πηγής, θα πρέπει να δίνεται στο χρήστη η δυνατότητα χειροκίνητης ενεργοποίησης της μέσω διακόπτη στο κεντρικό ηλεκτρολογικό πίνακα ή σε άλλο εύκολα προσβάσιμο σημείο.
Συντήρηση του ηλιακού συστήματος
Όπως και στα υπόλοιπα συστήματα θέρμανσης του κτιρίου (καυστήρες, κλιματιστικά κλπ) έτσι και στο ηλιακό σύστημα θα πρέπει να γίνεται τακτικός έλεγχος και συντήρηση του περίπου μία με δύο φορές το χρόνο (γενικός όρος για την ισχύ της εγγύησης του κατασκευαστή). Ο έλεγχος και η συντήρηση των συστημάτων είναι απαραίτητος για τη σωστή και αποδοτική λειτουργία και αποτελείται από τα παρακάτω μέρη:
Έλεγχος συλλεκτών
Έλεγχος σωληνώσεων - μονώσεων
Έλεγχος εξαρτημάτων
Έλεγχος ηλεκτρονικού ελεγκτή
Έλεγχος κατάστασης και αντικατάσταση γλυκόλης
Η εγκατάσταση ενός ηλιακού θερμικού συστήματος αποτελεί στις πιο πολλές περιπτώσεις μια τυποποιημένη διαδικασία καθώς υπάρχουν πολλοί έμπειροι εγκαταστάτες. Θα πρέπει να δοθεί όμως προσοχή στις τεχνικές λεπτομέρειες που αναλύθηκαν παραπάνω ώστε να αποφευχθούν σφάλματα που μπορεί να οδηγήσουν τόσο σε υλική όσο και ενεργειακή αστοχία του συστήματος.
administrator
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου