Η απίστευτη συκοφαντική δυσφήμιση της Ελλάδας διεθνώς, από τους ίδιους τους Έλληνες (μας θυμίζει τη γνωστή έκφραση, κατά την οποία βάζουμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας) και η κρυφή αριστερή στροφή της αντιπολίτευσης
.
«Οι Έλληνες πάσχουν από ένα εθνικό σύμπλεγμα κατωτερότητας, το οποίο προέρχεται αφενός μεν από τους μύθους και το ένδοξο παρελθόν της χώρας τους, αφετέρου από τη σύγκρισή της με την Ευρώπη. Μία σύγκριση, η οποία είναι οδυνηρή για την Ελλάδα. Ποτέ δεν θέλησαν οι νεοέλληνες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, πάντοτε κάποιος άλλος ήταν ο ένοχος: η CIA, το ΝΑΤΟ, σήμερα η Γερμανία και το Ευρώ»..
Αυτά είπε περίπου για τους συμπατριώτες του, μεταξύ πολλών άλλων, γνωστός Έλληνας «λόγιος» σε γερμανική εφημερίδα, χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό. Μετάφρασε επίσης το (ρατσιστικό κατά πολλούς) βιβλίο του «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας» στα γερμανικά, προφανώς για να διευκολύνει τους Γερμανούς να κατανοήσουν τους Έλληνες!
Μερικούς μήνες αργότερα ένας άλλος Έλληνας, «αριστερός» οικονομολόγος αυτή τη φορά, κατηγόρησε ξανά την Ελλάδα. Παραδόξως επίσης σε γερμανική (διαδικτυακή) εφημερίδα, ισχυριζόμενος ότι η σημερινή κυβέρνηση «παραποίησε» σκόπιμα, με πρόθεση λοιπόν τα στατιστικά στοιχεία της χώρας: παρουσιάζοντας πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ παραμένει ελλειμματική.
Συμπέρανε, μεταξύ άλλων, πως ο πρωθυπουργός της χώρας μας συνωμοτεί με το γερμανό υπουργό οικονομικών, καθώς επίσης με την καγκελάριο, με απώτερο στόχο να κοροϊδέψει, να «κλέψει» έμμεσα δηλαδή τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Ενοχοποίησε δε τον «συμφοιτητή» του, τον Έλληνα υπουργό οικονομικών, λέγοντας πως δεν είναι η πρώτη φορά που πλαστογραφεί στατιστικά στοιχεία, εξαπατώντας την Ευρώπη.
Ο σημερινός υπουργός οικονομικών, κατά τον Έλληνα οικονομολόγο, έκανε το ίδιο από την τότε θέση του (διευθυντής του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Οικονομικών). Επανέλαβε δηλαδή την απάτη, όταν η Ελλάδα έπρεπε να αποδείξει πως το έλλειμμα της ήταν αυτό που απαιτούσε η συμφωνία του Μάαστριχτ (-3%). Πρόκειται επομένως για «απατεώνα κατ’ εξακολούθηση ή κατά συρροή», εάν ερμηνεύω με σωστά νομικά τον οικονομολόγο.
Στη συνέχεια, ο συμπατριώτης μας περιγράφει την απάτη του κ. Στουρνάρα, εξηγώντας πως σήμερα, όπως και στα τέλη του 1990, πλαστογραφήθηκαν τα αποτελέσματα των κρατικών συνταξιοδοτικών ταμείων, έτσι ώστε να παρουσιάσουν πλεόνασμα ύψους 4,7 δις € (άσπρη τρύπα). Με τον τρόπο αυτό κατάφερε η Ελλάδα, εν γνώσει και με τις ευχές της Γερμανίας, καθώς επίσης με τη σφραγίδα της Eurostat, να κοροϊδέψει τους πάντες!
Ανεξάρτητα τώρα από το εάν έχει δίκιο ή όχι ο συμπατριώτης μας (για το πατριώτης δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά), αναρωτιέται κανείς τι ακριβώς ήθελε να πετύχει και γιατί απευθύνθηκε σε γερμανικό ΜΜΕ.
Εξύμνησε βέβαια στο γερμανό δημοσιογράφο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρουσιάζοντας τον κυριολεκτικά «σαν το Μεσσία που ήλθε για να σώσει την Ευρώπη από τις βαριές αμαρτίες της», οπότε ένα από τα κίνητρα του είναι σίγουρα η πολιτική σκοπιμότητα, εν όψει των επερχομένων εκλογών (στις οποίες, από ότι φαίνεται, λόγω της ανεργίας ή της μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι υποψήφιοι θα είναι περισσότεροι από τους εκλογείς).
Όμως, γνωρίζοντας ασφαλώς πως το πρωτογενές πλεόνασμα διευκόλυνε την Ελλάδα να δανειστεί από τις αγορές για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια (γεγονός ίσως όχι τόσο σημαντικό για την ίδια, όσο για τις ελληνικές τράπεζες και τις επιχειρήσεις, οι οποίες μπορούν πλέον να δανείζονται από το εξωτερικό), γιατί ήθελε να τεκμηριώσει πως οφείλεται σε πλαστά στοιχεία και σε απάτη;
Γιατί επανέφερε τη συνηθισμένη κατηγορία εναντίον της Ελλάδας, γνωστή ως «Greek Statistics», όταν πολλές άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η ίδια η Γερμανία ενεργούν αν όχι χειρότερα, τουλάχιστον ανάλογα; Έχω και εγώ τοποθετηθεί αρνητικά στο χειρισμό της κυβέρνησης (άποψη), τηρώντας όμως το σοφό ρητό «τα εν οίκω μη εν δήμω».
Από την άλλη πλευρά, ο «αριστερός» οικονομολόγος γνωρίζει πως το πρωτογενές πλεόνασμα αποτελούσε προϋπόθεση για την εκταμίευση των επομένων δόσεων των δανείων από τα κράτη της Ευρώπης και το ΔΝΤ. Γιατί ήθελε λοιπόν να το σαμποτάρει; Πόσο μάλλον όταν αποτελεί παράλληλα προϋπόθεση για τη μείωση ή ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, με βάση την υπόσχεση των ευρωπαϊκών χωρών;
Δεν επιθυμεί αλήθεια η αξιωματική αντιπολίτευση, την οποία ουσιαστικά εκπροσωπεί, τη μείωση του δημοσίου χρέους; Τέλος, γιατί θα πρέπει να δυσφημίζουμε μόνοι μας την πατρίδα μας, γιατί δηλαδή «να βάζουμε τα χεράκια μας για να βγάλουμε τα ματάκια μας», σε κοινή και δη σε γερμανική θέα; Αιτιολογεί επαρκώς η πολιτική σκοπιμότητα και η ψηφοθηρία (άποψη) τέτοιου είδους εγκλήματα εναντίον της Ελλάδας;
.
.
Από την άλλη πλευρά, γιατί δεν λέει πως αν η Ελλάδα καταφέρει να ξεφύγει από την ύφεση, οι μετοχές των τραπεζών που έχει στην κατοχή του το δημόσιο θα ξεπεράσουν την αξία των κεφαλαίων που δόθηκαν για τη διάσωση τους, όπως συνέβη στην Αμερική; Χρήματα που ουσιαστικά έχασαν οι υγιέστατες τότε τράπεζες, από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων;
Εγώ δεν είμαι φυσικά υπέρ των τραπεζών, αλλά δεν βλέπω το λόγο να χρεοκοπήσουν, εις βάρος κυρίως των μετόχων και των καταθετών τους, όπως διαπιστώθηκε στην Ισλανδία. Επίσης ξέρω πως ο μοναδικός δρόμος για να τα καταφέρει η Ελλάδα είναι η ανάπτυξη που όμως είναι αδύνατη, όταν είναι εκτός αγορών και με χρεοκοπημένες τράπεζες.
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, είναι βέβαιο πως η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά το ότι κατηγορείται για «μη αριστερές πεποιθήσεις», έχει επιλέξει το δρόμο της, ο οποίος είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που εξωτερικά φαίνεται.
Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από την τοποθέτηση της, σύμφωνα με την οποία επιδιώκει μεν λύση εντός του ευρώ, αλλά δεν θέλει σε καμία περίπτωση να βοηθήσει το ευρώ. Επίσης, από τις απόψεις των στελεχών της περί ανάγκης κρατικοποίησης των τραπεζών, υψηλότερης φορολογίας των επιχειρήσεων, σεισάχθειας των φτωχών νοικοκυριών, μονομερούς άρνησης του χρέους (εάν δεν ευδοκιμήσουν οι διαπραγματεύσεις γενναίου κουρέματος του δημοσίου χρέους), περαιτέρω εθνικοποιήσεων κοκ.
Είναι προφανές όμως πως η «αριστερή στροφή», πιθανότατα με την υιοθέτηση της δραχμής, δεν προαναγγέλλεται, επειδή θα προκαλούσε μαζική έξοδο των κεφαλαίων, τραπεζικές επιθέσεις (Bank run), «αντίμετρα» των αγορών και πάρα πολλά άλλα, τα οποία φυσικά δεν πρέπει να συμβούν.
Επομένως, είναι υποχρεωμένη να διατηρεί μυστικά τα πραγματικά της σχέδια για την Ελλάδα, έτσι ώστε να μην δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα πρέπει, στο «στάδιο της μετάβασης».
Οι κατηγορίες λοιπόν που της απευθύνονται, ακόμη και από τους ίδιους τους υποστηρικτές της, καθώς επίσης από τα «συγγενικά κόμματα», είναι άδικες και εκτός πραγματικότητας. Τέτοιες μεγάλες στροφές δεν προαναγγέλλονται ποτέ, εάν θέλει κανείς πραγματικά να τα καταφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου