Γιατί οι σύριοι πρόσφυγες δεν πάνε στην Ευρώπη με αεροπλάνο; | Της Ιωάννας Ζαρκαδούλα

12/03/16 15:18

Διαβάστηκε 10205 φορές

Tweet

Το ταξίδι των προσφύγων από την πατρίδα τους μέσω τρίτων χωρών και προς τα κράτη της Ευρώπης κοστίζει χιλιάδες ευρώ κατ’ άτομο και παρουσιάζει πολλούς κινδύνους, ειδικά στην θαλάσσια διέλευση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, καθώς και ταλαιπωρία, στα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. 

Γράφει η Ιωάννα Χ. Ζαρκαδούλα

Αναρωτιούνται καλόπιστα πολλοί άνθρωποι γιατί οι πρόσφυγες δεν ταξιδεύουν προς τις χώρες της Ευρώπης με άλλα ασφαλή και νόμιμα μέσα, με αεροπλάνο ή με νόμιμες ακτοπλοϊκές γραμμές, αφού όταν φτάνουν στον τελικό προορισμό τους τελικά τους αναγνωρίζουν ως πρόσφυγες.

Άλλωστε, τα νόμιμα μέσα είναι επιπλέον πολύ φθηνότερα· κοστίζουν σχεδόν το 1/5 ή και λιγότερο σε σχέση με το κόστος για το σημερινό παράνομο δρομολόγιο τους. Είναι ευνόητο ότι πρόσφυγες δεν καταλήγουν σε αυτό το δρομολόγιο από επιλογή, αλλά ότι κάποια εμπόδια δεν τους επιτρέπουν να χρησιμοποιήσουν άλλα μέσα. Σ’ αυτό και στα επόμενα άρθρα, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτό και άλλα ανάλογα ερωτήματα αποκλειστικά για την περίπτωση των αιτούντων ασύλου με συριακή υπηκοότητα.

Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ένας σύριος πρόσφυγας, ο οποίος επιδιώκει να ταξιδέψει στην Γερμανία λόγου χάριν, θα έπρεπε και θα μπορούσε να πάει με το διαβατήριό τους στις προξενικές αρχές της Γερμανίας στην Συρία, την Τουρκία ή την Ιορδανία λ.χ., να ζητήσει και να πάρει visa, να αγοράσει ένα αεροπορικό ή ακτοπλοϊκό εισιτήριο, να ταξιδέψει γρήγορα και με ασφάλεια προς την Γερμανία και στο λιμάνι ή στο αεροδρόμιο άφιξης να εισέλθει νόμιμα και να ζητήσει κατόπιν άσυλο.

Μπορεί να ταξιδέψει με αυτό τον τρόπο ένας σύριος πρόσφυγας;

Το πρώτο πρόβλημα σε μια τέτοια διαδικασία είναι ότι οι σύριοι πρόσφυγες φεύγουν από μια χώρα που ρημάζεται από τον πόλεμο, στην οποία είναι πιθανό να μην μπορούν να εκδώσουν διαβατήριο ή να έχασαν το διαβατήριο τους στην φυγή προς τις γειτονικές τους χώρες. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις περίπου το 1/5 των σύριων έχει αυτή τη στιγμή διαβατήριο. Αφήνουμε αυτό το πρόβλημα στην άκρη, ας υποθέτουμε ότι είναι όλοι εφοδιασμένοι με διαβατήρια σε ισχύ.

Το 2016 οι σύριοι πολίτες (δηλαδή επί του πρακτέου οι κάτοχοι διαβατηρίου εκδοθέντος από την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας) είναι υποχρεωμένοι να λάβουν εκ των προτέρων visa για την πλειοψηφία των κρατών παγκοσμίως (περιλαμβανομένων των κρατών μερών της Συμφωνίας Σενγκεν), με ελάχιστες εξαιρέσεις για τις οποίες είτε μπορούν να λάβουν visa στην πύλη εισόδου είτε δεν απαιτείται visa – οι σημαντικότερες πρακτικά περιπτώσεις για τις οποίες δεν απαιτείται visa είναι το Ιράν και η Τουρκία για είσοδο από ξηράς και απευθείας από τη Συρία (ενώ από Ιανουάριο 2016 απαιτείται η έκδοση visa για είσοδο συρίων στην Τουρκία από αέρος ή από θαλάσσης μέσω τρίτων κρατών, αλλά και μέσω ξηράς από το Ιράν). Άλλωστε, η visa είναι ένα από παραδοσιακά μέσα που μετέρχονται τα κράτη για τον έλεγχο και τον περιορισμό της μετανάστευσης πριν αυτή φτάσει στα σύνορά τους. Ειδικά για τις κατηγορίες προσώπων που είναι πιθανό να ζητήσουν άσυλο, απαιτείται Visa ακόμα και για να πραγματοποιήσουν απλό transit σε διεθνή αερολιμένα της Ε.Ε. (airport transit visa).

Πολλές πρεσβείες ξένων χωρών στην Συρία δεν λειτουργούν πλέον ή δεν χορηγούν πλέον visa. Οι σύριοι πρόσφυγες πρέπει να απευθυνθούν στις αντίστοιχες πρεσβείες γειτονικών χωρών, κατά κύριο λόγο της Τουρκίας. Για την είσοδο στον χώρο Σένγκεν προβλέπονται ορισμένες κατηγορίες visa, με τις αντίστοιχες αυστηρές προϋποθέσεις χορήγησής τους, ενώ παράλληλα προβλέπονται κατηγορίες εθνικής visa που δίνει το δικαίωμα διαμονής σε μια μόνο χώρα. 

Δεν υπάρχει για τον χώρο Σένγκεν ειδική κατηγορία Visa για τους πρόσφυγες.

Θα μπορούσαν ίσως οι πρόσφυγες να προσπαθήσουν να «ξεγελάσουν» το σύστημα έκδοσης visa και να πάρουν μια οποιαδήποτε visa για να πραγματοποιήσουν το ταξίδι τους; Η έκδοση visa για μια από τις προβλεπόμενες κατηγορίες κοστίζει αρκετά, είναι πολύ χρονοβόρα και υπάγεται σε πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Η Ε.Ε. έχει εκδώσει ειδική συμβουλευτική οδηγία προς τις πρεσβείες των κρατών μελών για τις προϋποθέσεις έκδοσης visa (CCI) με την οποία υπογραμμίζει στους διπλωμάτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στην χορήγηση visa για κατηγορίες «υψηλού κινδύνου» στις οποίες περιλαμβάνονται «άνεργοι χωρίς σταθερό εισόδημα κ.λπ.». Γι’ αυτές τις κατηγορίες οι αρμόδιοι υπάλληλοι ζητούν πολλά συμπληρωματικά έγγραφα, τα οποία οι αιτούντες άσυλο αδυνατούν να συγκεντρώσουν. Σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες συρίων (οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι πρόσφυγες) οι αιτήσεις τους για έκδοση κάποιας από τις προβλεπόμενες visaαπορρίφθηκαν.

Η μόνη λύση που φαίνεται να υπάρχει, αν και είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα και με προϋποθέσεις, είναι η υποβολή αιτήματος από σύριους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Τουρκία για visa οικογενειακής επανένωσης με μέλη της οικογένειάς τους που έχουν ήδη εγκατασταθεί στην Γερμανία. Παρά τις αυστηρές προϋποθέσεις για την χορήγηση τέτοιας visas φαίνεται ότι ήδη πολλές οικογένειες προσπαθούν να λάβουν μια τέτοια άδεια.

Από την άλλη, η Αυστραλία, για παράδειγμα, αλλά και μια σειρά άλλες χώρες, αποφάσισε τον Σεπτέμβριο 2015 να δεχθεί μόλις 12.000 σύριους πρόσφυγες, έναν ελάχιστο αριθμό σε σχέση με τα 4 εκατομμύρια που κατέφυγαν στις γειτονικές προς τη Συρία χώρες και τα 8 εκατομμύρια που έχουν μετακινηθεί εντός της Συρίας. Σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη δημιούργησε ομάδες στις γειτονικές προς τη Συρία χώρες, επιλέγει τα πρόσωπα τα οποία θα δεχθεί (τα κριτήρια επιλογής παραμένουν ρευστά και ανέλεγκτα), στα οποία χορηγεί ειδική προσφυγική visa και οργανώνει με κρατικά μέσα το ταξίδι τους.

Ένα βήμα πίσω: υποχρεούνται οι πρόσφυγες να έχουν Visa?

Σύμφωνα με την Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων (Γενεύη 1951) πρόσφυγας είναι κάθε πρόσωπο το οποίο συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων βρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την υπηκοότητα και δεν δύναται, ή λόγω αυτού του φόβου, δεν επιθυμεί να απολαύη την προστασία της χώρας αυτής, ή εάν δεν έχει κάποια υπηκοότητα και βρίσκεται εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του, δεν δύναται, ή λόγω αυτού του φόβου, δεν θέλει να επιστρέψει σε αυτή. Την εν λόγω σύμβαση έχουν υπογράψει και δεσμεύονται από αυτή όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε..

Στην ίδια σύμβαση προβλέπεται ότι οι συμβαλλόμενες χώρες δεν θα επιβάλλουν ποινικές κυρώσεις σε πρόσφυγες λόγω παράνομης εισόδου σε αυτές εν αυτοί προέρχονται απ’ ευθείας από την χώρα στην οποία η ζωή ή η ελευθερία τους απειλούταν και εισέρχονται ή βρίσκονται στο έδαφός τους χωρίς άδεια υπό την προϋπόθεση ότι θα εμφανισθούν αμέσως στις αρχές της χώρας και θα δώσουν εξηγήσεις για την παράνομη είσοδο. Ακόμη, προβλέπεται ότι οι συμβαλλόμενες χώρες δεν επιτρέπεται να απελαύνουν τους πρόσφυγες, παρά μόνο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή δημόσιας τάξης, και δεν επιτρέπεται να επαναπροωθούν πρόσφυγες σε μη ασφαλή εδάφη (ας κρατήσουμε μια σημείωση γι’ αυτή την απαγόρευση διότι άπτεται της ουσίας των τελευταίων διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, την οποία η Ε.Ε. θα αναγνωρίσει ως ασφαλή χώρα προκειμένου να επαναπροωθεί σ’ αυτή τους πρόσφυγες).

Οι πιο πάνω κανόνες κατατείνουν στην παραδοχή ότι δεν είναι πάντα αναγκαίο ο αιτών άσυλο να διαθέτει visa ή ακόμη και άδεια εισόδου σε ορισμένο κράτος προκειμένου να εισέλθει και να αιτηθεί και να λάβει άσυλο. Σ’ αυτό, άλλωστε, συνηγορούν και οι ιδιαίτερες συνθήκες υπό τις οποίες καθίσταται ορισμένο πρόσωπο πρόσφυγας, δηλαδή η άμεση απειλή για την ζωή και την ελευθερία του στην χώρα του, από την οποία δραπετεύει.
Ωστόσο, οι απαιτήσεις για έκδοση visa από τους πρόσφυγες για την νόμιμη είσοδο στην Σένγκεν όχι μόνο παραμένουν, αλλά γίνονται όλο και αυστηρότερες. Φυσικά τα κράτη μέλη μπορούν να μην απαιτούν visa για τους πρόσφυγες· ωστόσο, δεν ενθαρρύνονται από την Ε.Ε. για μια τέτοια στάση.

Που, όμως, θα ελεγχθεί αν ο αιτών άσυλο διαθέτει visa και ταξιδιωτικά έγγραφα;

Ο έλεγχος για την είσοδο σε ένα κράτος, δηλαδή ο έλεγχος του διαβατηρίου και της visa, πραγματοποιείται στις πύλες εισόδου του συγκεκριμένου κράτους. Αυτές οι πύλες εισόδου είναι είτε μεθοριακοί σταθμοί στην ξηρά, είτε αντίστοιχοι σταθμοί σε αεροδρόμια και λιμάνια. Άλλωστε, ειδικά για τους αιτούντες άσυλο προβλέπεται στην Σύμβαση του Δουβλίνο ΙΙ (κανονισμός ΕΕ 343/2003, αρ. 12) ότι όταν η αίτηση ασύλου γίνεται στο χώρο διεθνούς διέλευσης αεροδρομίου κράτους μέλους από υπήκοο τρίτης χώρας, αυτό το κράτος είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης.

Επομένως, θεωρητικά, θα έπρεπε οποιοσδήποτε (και με αυτή την έννοια και ένας σύριος) να μπορεί ακόμα και χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα (λ.χ. διαβατήριο) και χωρίς visa (ακόμα και αν δεχθούμε ότι απαιτείται) να αγοράσει ένα αεροπορικό εισιτήριο από την Τουρκία, να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για την Γερμανία, για παράδειγμα, και μόλις προσγειωθεί στον αντίστοιχο διεθνή αερολιμένα στην Γερμανία να αιτηθεί άσυλο. Αυτό όπως είναι γνωστό δεν συμβαίνει, δηλαδή εφόσον απαιτείται η έκδοση visa για την είσοδο σε ορισμένο κράτος είναι εντελώς απίθανο η αεροπορική εταιρεία να επιτρέψει σε επιβάτη να επιβιβαστεί χωρίς αυτή τη visa.

Τότε, γιατί οι πρόσφυγες δεν ταξιδεύουν με το αεροπλάνο;

Τα κράτη (και ιδίως όσα συμμετέχουν στην Συνθήκη Σένγκεν) γνωρίζουν ότι ο έλεγχος για την είσοδο στην επικράτειά τους δεν γίνεται στο σημείο αναχώρησης, αλλά στο σημείο άφιξης, στην πύλη εισόδου, δηλαδή για παράδειγμα στον διεθνή αερολιμένα τους στον οποίο θα προσγειωθεί το αεροπλάνο. Προκειμένου να εμποδίσουν επομένως τους αλλοδαπούς να φτάσουν ως την πύλη εισόδου, εισήγαγαν από τα μέσα της δεκαετίας 1980 κυρώσεις για τους μεταφορείς (carriageliability) που τυχόν μεταφέρουν ως την πύλη εισόδου κάθε κράτους αλλοδαπούς οι οποίοι δεν θα γίνουν τελικά δεκτοί από το εν λόγω κράτος. Δημιούργησαν δηλαδή -μέσω των κυρώσεων κατά των μεταφορέων, οι οποίοι φοβούμενοι τα βαριά πρόστιμα αρνούνται να επιβιβάσουν άτομα που δεν φέρουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα- ένα προγενέστερο εμπόδιο στο σημείο αναχώρησης, ώστε να περιορίσουν την ροή προς το σημείο άφιξης.

Το 2001, έτος-σταθμό για την σημερινή παγκόσμια κατάσταση, η ΕΕ και συγκεκριμένα το Συμβούλιο της Ε.Ε. εξέδωσε την Οδηγία ΕΕ 51/2001 για την συμπλήρωση των διατάξεων της Συνθήκης του Σένγκεν «προκειμένου να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η λαθρομετανάστευση». Με την οδηγία αυτή ορίστηκαν και διευρύνθηκαν οι υποχρεώσεις των μεταφορέων που μεταφέρουν αλλοδαπούς στο έδαφος των κρατών-μελών. Σύμφωνα με αυτή την οδηγία, οι μεταφορείς (κάθε είδους, αεροπορικές, ακτοπλοϊκές κ.λπ.) οι οποίοι μεταφέρουν σε ορισμένο κράτος μέλος αλλοδαπό στον οποίο το εν λόγω κράτος μέλος απαγορεύει την είσοδο υπόκεινται στις εξής κυρώσεις: α) πρόστιμο από 3.000 έως 5.000 ανά μεταφερόμενο και μέχρι €500.000 για το συνολικό αριθμό μεταφερόμενων προσώπων ανά μεταφορά και β) υποχρέωση του μεταφορέα για επιστροφή των μεταφερόμενων στο κράτος προέλευσης και για κάλυψη των εξόδων διαβίωσης μέχρι την επιστροφή.

Ωστόσο, στην ίδια οδηγία περιλαμβάνεται η (μάλλον διφορούμενη) πρόβλεψη ότι τα μέτρα που αφορούν στους μεταφορείς δεν θίγουν τις υποχρεώσεις των κρατών μελών στις περιπτώσεις που ο υπήκοος τρίτης χώρας επιδιώκει διεθνή προστασία. Η πρόβλεψη αυτή υπήρχε ήδη στην Συνθήκη Σένγκεν. Επί του πρακτέου, ορισμένα κράτη (Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία) ακύρωναν τα πρόστιμα που επέβαλαν στους μεταφορείς εφόσον τελικά χορηγούταν άσυλο στον μεταφερόμενο. Άλλα κράτη (Δανία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο) επέβαλαν το πρόστιμο σε κάθε περίπτωση. Μετά την εισαγωγή της πιο πάνω οδηγίας, θεωρητικά το πρόστιμο που επιβάλλεται πρέπει να ακυρώνεται εφόσον ο μεταφερόμενος αναγνωριστεί ως πρόσφυγας. Πάλι όμως παρέχεται μεγάλη ευχέρεια στα κράτη μέλη, τα οποία ακόμη δεν έχουν ενιαία πρακτική επί του ζητήματος.
Ακόμη, σύμφωνα με την Οδηγία 82/2004 οι μεταφορείς υποχρεούνται επιπλέον να διαβιβάζουν προς το κράτος μέλος άφιξης, στο τέλος του ελέγχου εισιτηρίων, τα πλήρη στοιχεία των επιβατών που μεταφέρουν. Η διαβίβαση αυτή δεν απαλλάσσει τους μεταφορείς από τις υποχρεώσεις και τα πρόστιμα που προαναφέρθηκαν.

Στην πράξη, υπό την απειλή των κυρώσεων (αλλά και σε προφανή συνεννόηση με τις κυβερνήσεις των εμπλεκόμενων κρατών) και στο ρευστό καθεστώς σχετικά με τους δικαιούχους ή μη ασύλου, οι αεροπορικές εταιρείες δεν επιβιβάζουν στις πτήσεις τους άτομα με προέλευση από τρίτες χώρες, τα οποία δεν διαθέτουν πλήρη ταξιδιωτικά έγγραφα, δηλαδή διαβατήριο και visa. Αυτό, διότι, παρότι ενημερώνουν τα κράτη άφιξης για τα στοιχεία των επιβατών, τελικά αν οι επιβάτες δεν γίνουν δεκτοί στις χώρες άφιξης θα επιβληθούν στις εταιρείες τα σχετικά πρόστιμα και υποχρεώσεις. Αυτό ισχύει τόσο για τις αεροπορικές εταιρείες όσο και για τους υπόλοιπους μεταφορείς (πλοία, σιδηροδρόμους κ.λπ.).

Ο σύριος υποψήφιος πρόσφυγας μπορεί να αγοράσει το αεροπορικό εισιτήριο, αλλά όταν φτάνει στο γκισέ του ελέγχου διαβατηρίων ο υπάλληλος της αεροπορικής δεν του επιτρέπει την επιβίβαση, αν δεν διαθέτει όλα τα σχετικά έγγραφα. Δηλαδή, ο υπάλληλος της αεροπορικής υποκαθιστά εκ των πραγμάτων το αντίστοιχο κράτος στην απόφαση αν ορισμένο άτομο δικαιούται άσυλο ή ακόμη και αν δικαιούται να αιτηθεί για χορήγηση ασύλου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αρνούνται εκ των προτέρων την δυνατότητα επιβίβασης σε οποιοδήποτε πρόσωπο δεν φέρει τα αναγκαία έγγραφα, απορρίπτοντας κατά τεκμήριο συλλήβδην πρόσωπα που δύνανται να προστατευθούν ως πρόσφυγες. Οι παρατηρήσεις γι’ αυτά τα αποτελέσματα σχετικά με τους αιτούντες άσυλο έχουν περιληφθεί και σε επίσημη μελέτη για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήδηαπό το 2006.

Πρόσφατα, στην Σουηδία ιδρύθηκε ΜΚΟ με το όνομα Refugee air η οποία μίσθωσε τον Οκτώβριο 2015 (σε συνεργασία με τις αρχές της Σουηδίας και την frontex) πτήση charter για την μεταφορά προσφύγων. Σύμφωνα με τη διακήρυξή τους σκοπεύουν να μεταφέρουν με αυτό τον τρόπο 2.500 άτομα, με σκοπό να δείξουν ότι η αεροπορική μεταφορά είναι νόμιμη και εφικτή. Ωστόσο, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η χρηματοδότησή της εν λόγω ΜΚΟ δεν είναι διαφανής (διότι επικαλείται γενικά δωρεές και φιλανθρωπίες) και ότι το συνολικό εγχείρημα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία και με την κυβερνητική έγκριση για την μεταφορά περιορισμένου αριθμού προσώπων, κάτι λιγότερο από μια σταγόνα στον ωκεανό των προσφύγων.

Το θέμα της «παροχής ασφαλούς διόδου», όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται το ζήτημα παροχής visa και ασφαλούς νόμιμου τρόπου εισόδου των προσφύγων, άπτεται του πυρήνα του δικαιώματος του πρόσφυγα για χορήγηση ασύλου. Διότι, η παρεμπόδιση των προσώπων που υπάγονται σε αυτού του είδους τη διεθνή προστασία να φτάσουν στην χώρα στην οποία μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια, συνιστά επί της ουσίας καταστρατήγηση του δικαιώματός τους.

Η στάση αυτή αποδεικνύει – ακόμα μια φορά – ότι η χορήγηση ασύλου και η διευκόλυνση των προσώπων που δικαιούνται την ανάλογη προστασία είναι τελικά μια πολιτική επιλογή των κρατών υποδοχής, τα οποία μετέρχονται κάθε μέσο για την ελάττωση και κυρίως τον έλεγχο των προσφυγικών ροών. Υπό αυτή την έννοια η δράση της Frontex και η δημιουργία τειχών-φρακτών στα σύνορα, δεν είναι μια παρέκκλιση, αλλά μια ακόμα έκφραση της κύριας κατεύθυνσης της ευρωενωσιακής πολιτικής.

Για το τέλος: γιατί οι πρόσφυγες δεν κάνουν αίτηση για άσυλο στις πρεσβείες των ευρωπαϊκών κρατών στην Τουρκία;

Είναι γνωστό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ένα άτομο που διώκεται και μπορεί να υπαχθεί στο καθεστώς του πρόσφυγα καταφεύγει σε πρεσβεία ξένου κράτους και ζητά να του παρασχεθεί άσυλο. Υπό το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι πρόσφυγες από τη Συρία θα μπορούσαν να υποβάλλουν το αίτημα για την παροχή ασύλου στην πρεσβεία λόγου χάριν της Γερμανίας στην Τουρκία και κατόπιν να ταξιδέψουν στην Γερμανία νόμιμα. Τα κράτη υποδοχής, όμως, δεν δίνουν την δυνατότητα στους πρόσφυγες να υποβάλλουν αίτημα για άσυλο στις πρεσβείες τους. Πρέπει ο αιτών άσυλο να φτάσει πρώτα στο έδαφος του κράτους προορισμού και κατόπιν εκεί να υποβάλλει αίτημα για χορήγηση ασύλου.

Το 2003 τα κράτη μέλη της Ε.Ε. συζήτησαν για την ανάγκη θεσμοθέτησης μιας «διαδικασίας προστατευόμενης εισόδου» (PEP), με την οποία οι αιτούντες άσυλο θα μπορούσαν να απευθυνθούν στις αντίστοιχες πρεσβείες, να λάβουν visa ασύλου κ.λπ. ακολουθώντας μια οργανωμένη διαδικασία μέχρι την άφιξή τους στις χώρες υποδοχής. Αντ’ αυτού τελικά αύξησαν τα μέτρα ασφαλείας σε πολλές πρεσβείες τους προκειμένου να εμποδίσουν τους αιτούντες άσυλο από την υποβολή τέτοιου αιτήματος! Από την άλλη, εκφράζεται ο φόβος ότι στην περίπτωση θεσμοθέτησης τέτοιας διαδικασίας, τα κράτη μέλη θα την χρησιμοποιήσουν για τον μεγαλύτερο ακόμα έλεγχο των προσφυγικών ροών, απαιτώντας την μετακίνηση των προσφύγων αποκλειστικά μέσα από μια τέτοια φειδωλή διαδικασία.

Τον Μάιο 2015 η Ε.Ε. εξέδωσε την Ευρωπαϊκή Ατζέντα για την Μετανάστευση. Σε αυτή προβλέπεται πρόγραμμα μετεγκατάστασης από τρίτες χώρες προς χώρες της Ε.Ε. 20.000 αιτούντων ασύλου ανά έτος και μέχρι το 2020. Στις περιπτώσεις αυτές θα χορηγούνται στους επιλεχθέντες αιτούνται ασύλου τα αναγκαία έγγραφα και θεωρήσεις για να πραγματοποιήσουν με ασφάλεια το ταξίδι τους. Βέβαια πολλές χώρες της Ε.Ε. δεν είναι διατεθειμένες να δεχθούν πρόσφυγες, επικαλούμενες μεταξύ άλλων και την Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, ενώ και τα κριτήρια επιλογής και διαλογής των προσφύγων για την υπαγωγή σ’ αυτό το πρόγραμμα παραμένουν ασαφή.
Λαμβάνοντας υπόψη τις αφίξεις στα ελληνικά νησιά, οι οποίες μπορεί να φτάνουν μέχρι τις 5.000 ημερησίως, το πρόγραμμα μετεγκατάστασης της Ε.Ε. είναι κάτι λιγότερο από συμβολικό. Είναι ταυτόχρονα όμως και μια τρανή απόδειξη της πολιτικής της Ε.Ε. σχετικά με τους πρόσφυγες· τα πνιγμένα παιδιά στο Αιγαίο δεν είναι αποτέλεσμα μιας αναπόφευκτης καταστροφής, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής επιλογής της Ε.Ε. για ανάσχεση και έλεγχο των προσφυγικών ροών. Αντίστοιχα, τα κέρδη που θα είχαν οι αεροπορικές εταιρείες από την μεταφορά προσφύγων όχι μόνο ισοφαρίζονται αλλά υπερκεράζονται από τα κέρδη των εκπληκτικά αναβαθμισμένων και οργανωμένων κυκλωμάτων μεταφορών δια θαλάσσης στα ελληνικά νησιά. Στο μεταξύ, ενώ εξελίσσονται συζητήσεις για επαναπροώθηση των προσφύγων στην Τουρκία και έλεγχο των ροών σε συνεργασία μ’ αυτή, η Ελλάδα γίνεται χώρος διαλογής προσφύγων, στην οποία στοιβάζονται άνθρωποι με όρους εξαθλίωσης, περιμένοντας στην ατέλειωτη σειρά των εκατομμυρίων φτωχών να επιλεγούν για να δουλέψουν, φθηνά και πειθαρχημένα, στις μηχανές παραγωγής της βόρειας Ευρώπης.

Πρέπει να σημειωθεί η διάκριση ανάμεσα στο καθεστώς του αιτούντα άσυλο, δηλαδή ενός προσώπου που υποστηρίζει ότι είναι πρόσφυγας και ζητά να υπαχθεί στο καθεστώς προστασίας του πρόσφυγα, και στο καθεστώς του πρόσφυγα, δηλαδή ενός προσώπου στον οποίο έχει αναγνωριστεί από ορισμένη κρατική αρχή ότι είναι πράγματι πρόσφυγας. Τα κράτη που έχουν υπογράψει την Σύμβαση της Γενεύης περί του καθεστώτος των προσφύγων (1951) είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν τους ορισμούς και τους κανόνες της συγκεκριμένης σύμβασης για την αναγνώριση και την προστασία των προσφύγων. Προβλέπεται επίσης στην εν λόγω σύμβαση ο συντονιστικός ρόλος του Ύπατου Αρμοστού των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες.

Κάθε περίπτωση αιτούντος ασύλου κρίνεται εν γένει ατομικά: εξετάζεται δηλαδή αν εμπίπτει στον ορισμό του πρόσφυγα. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις (prima facie) που είτε ατομικά είναι εντελώς προφανές ότι συντρέχει αυτή η περίπτωση είτε και ότι μια ομάδα ανθρώπων υπάγεται για προφανείς λόγους στο καθεστώς του πρόσφυγα. Στις περιπτώσεις αυτές τεκμαίρεται ότι ένα άτομο που ανήκει στην συγκεκριμένη ομάδα (εκτός αντίθετης απόδειξης) πληροί τις προϋποθέσεις για την χορήγηση ασύλου.

Οι σύριοι αιτούντες άσυλο εμπίπτουν νομικά στο καθεστώς prima facie, αλλά μέχρι σήμερα η αναγνώριση αυτή είναι ανεπίσημη παρότι μπορεί και θα έπρεπε να αναγνωριστεί το καθεστώς τους επίσημα και θεσμικά από τους διεθνείς οργανισμούς. Η «παράλειψη» αυτή απορρέει από την πολιτική επιλογή για περιορισμό και έλεγχο των ροών προσφύγων.

* Η Ιωάννα Χ. Ζαρκαδούλα είναι δικηγόρος.

πηγή:lefterianews.wordpress.com

ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΤΥ 2015

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΘΕΑΝΩ .... ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Τα ομορφότερα ταξίδια με το Unesco Express

«Είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι, είσαι κομμάτι της ιστορίας του πλανήτη, λίγη από την οποία κουβαλάς πάντα μέσα σου –άσχετα αν την γνωρίζεις καλά ή καθόλου» έλεγε ο συγγραφέας ενός βιβλίου των ‘90s που οι μετέπειτα σχολιαστές κατέταξαν στην τουλάχιστον αμφιλεγόμενη κατηγορία “new age”, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει την φθίνουσα πορεία της δημοτικότητάς της. Όποια κι αν είναι τα συναισθήματά σου απέναντι στο απεχθές κίνημα, δύσκολα δεν θα βρεις ψήγματα αλήθειας στην παραπάνω φράση την επόμενη φορά που θα περπατήσεις σε έναν τόπο όπου γράφτηκε η Ιστορία που διάβαζες στο σχολείο, νιώθοντας ανεξήγητα οικεία/ παράξενα/ εκστασιασμένος-η.
Μια ημέρα πριν την Παγκόσμια Ημέρα Πολιτισμού, που κήρυξε η Unesco την 21η Μαΐου του 2001, προκειμένου να διαδοθεί η γνώση σχετικά με την παγκόσμια –πολιτιστική και φυσική– κληρονομιά, ταξιδεύουμε νοερά σε δέκα μέρη χωρίς τα οποία ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός.

• Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη Λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco

* 911 μνημεία σε 151 χώρες απαρτίζουν την λίστα. Από αυτά, τα 704 είναι Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς, τα 180 είναι Μνημεία Φυσικής Ομορφιάς, και τα 27 είναι μεικτά –ανήκουν δηλαδή και στις δύο κατηγορίες.
* Η Ιταλία είναι η χώρα με τα περισσότερα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς: έχει συνολικά 45. Ακολουθούν η Ισπανία με 42, η Κίνα με 40, η Γαλλία με 35, η Γερμανία με 33 και το Μεξικό με 31.
* Η Ελλάδα έχει συνολικά 17 μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Εξ αυτών, τα 15 είναι πολιτιστικής κληρονομιάς και δύο είναι μεικτά.
* Ελάχιστες είναι οι χώρες του κόσμου που δεν διαθέτουν μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Ανάμεσά τους, η Βιρμανία, η Αγκόλα, η Σομαλία, το Τσαντ, η Γουιάνα της Λατινικής Αμερικής και το Κονγκό.
* Για να συμπεριληφθεί στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς, ένα μνημείο πρέπει να πληροί τουλάχιστον ένα από τα δέκα κριτήρια της Unesco.

Πέτρα, Ιορδανία

Επί αιώνες κρυμμένη στη σφαίρα του μύθου, σκεπασμένη από τη σκόνη του χρόνου και της ερήμου, η αρχαία μητρόπολη των Ναβαταίων φυλά ακόμα τα αρχέγονα μυστικά της, στα λαξευμένα στους κατακόκκινους βράχους κτίρια που οι εξερευνητές της ονόμασαν «θησαυροφυλάκιο» και «μοναστήρι». Ανάμεσα στην Ερυθρά και τη Νεκρά Θάλασσα, και κατοικημένη ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, η Πέτρα ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς το 1985, για τον «μοναδικό συνδυασμό των αρχαίων ανατολίτικων παραδόσεων με την ελληνιστική αρχιτεκτονική». Αποτελεί σαφώς έναν από τους εντυπωσιακότερους, αλλά και μεγαλύτερους αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου: χρειάζεται το λιγότερο τρεις μέρες για να την γυρίσετε.

Περσέπολις, Ιράν

Η πρωτεύουσα του βασιλείου των Αχαιμενιδών, κτισμένη το 518 π.Χ. από τον Δαρείο Α’, είναι σήμερα ένας απόκοσμα ατμοσφαιρικός αρχαιολογικός χώρος, στον οποίο μπορείς σχεδόν να αφουγκραστείς τον ψίθυρο της Ιστορίας. Βοηθά σε αυτό η πλήρης απουσία τουριστών (η διαδικασία για την ιρανική βίζα δεν είναι εύκολη υπόθεση) αλλά και το έρημο τοπίο που περιβάλλει τον χώρο. Τα εντυπωσιακότερα μνημεία του χώρου είναι το Παλάτι Apadana, του Δαρείου, η αίθουσα του θρόνου, που ξεκίνησε ο Ξέρξης και ολοκλήρωσε ο γιος του Αρταξέρξης, και οι τάφοι των βασιλέων –στους οποίους, σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, είναι θαμμένοι ο Δαρείος, ο Ξέρξης, ο Αρταξέρξης και ο Δαρείος ο Β’. Η Περσέπολις ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμια κληρονομιάς για την ιστορική σημασία των καλοδιατηρημένων μνημείων του χώρου το 1979.

Μάτσου Πίτσου, Περού

Κτισμένο σε υψόμετρο 2.430 μέτρων, στην καρδιά ενός τροπικού δάσους, το Μάτσου Πίτσου είναι πιθανότατα η πλέον εντυπωσιακή κατασκευή της Αυτοκρατορίας των Ίνκας. Τόσο η θέση του, στις ανατολικές πλαγιές των Άνδεων, και το φυσικό περιβάλλον γύρω του, όσο και η εντυπωσιακή κατασκευή του, με τα γιγάντια τείχη, τα πλατώματα και τις ράμπες όλα λαξευμένα στους βράχους, οδήγησαν την Unesco να το ανακηρύξει μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς το 1983. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το Μάτσου Πίτσου είναι ένα από τα πλέον πολυσύχναστα μνημεία στον κόσμο. Ανησυχίες, μάλιστα, έχουν εκφραστεί σχετικά με την ζημιά που προκαλεί στο σχεδόν εξακοσίων ετών μνημείο η καθημερινή παρουσία χιλιάδων τουριστών.

Ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας, Ιταλία

Κτισμένη επάνω στα ερείπια Ετρουσκικού οικισμού, η Φλωρεντία, το σύμβολο της Αναγέννησης, αναδείχθηκε σε σημαντικό οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο τον 15ο και τον 16ο αιώνα, υπό την κυριαρχία των Μεδίκων. Έξι αιώνες καλλιτεχνικής δημιουργίας αποτυπώνονται στον Καθεδρικό της Santa Maria del Fiore, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα, την εκκλησία Santa Croce και τα Παλάτια Uffizi και Pitti, που φιλοξενούν έργα των Giotto, Brunelleschi, Botticelli και Michelangelo. Αυτά για την εγκυκλοπαιδική σας γνώση. Για να καταλάβετε τους λόγους για τους οποίους η Unesco ανακήρυξε το 1982 το υπέροχο ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, αρκεί να βολτάρετε για λίγο στα δρομάκια του.

Ταζ Μαχάλ, Ινδία

Ίσως να μην υπάρχει άλλο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς με τόσους θρύλους υφασμένους γύρω του. Φαινόμενο που εξηγείται, αν σκεφτεί κανείς πως το εντυπωσιακό Ταζ Μαχάλ κτίσθηκε στην Άγρα της Ινδίας μετά από εντολή του αυτοκράτορα Shah Jahan, εις μνήμη της συζύγου του, Mumtaz Mahal. Ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς κτισμένο χάριν έρωτος, και μάλιστα το μακρινό 1648; Αν αυτό δεν αποτελεί υλικό για θρύλους, τότε τι; Η υπέροχη ισλαμική αρχιτεκτονική του οκταγωνικού κτιρίου με τους τέσσερις μιναρέδες οδήγησε την Unesco να το συμπεριλάβει στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς το 1982, θεωρώντας ότι πληροί το πρώτο κριτήριο («να αποτελεί αριστούργημα της ανθρώπινης δημιουργικής διάνοιας»).

Παλιά Πόλη της Αβάνα, Κούβα

Η Αβάνα δεν είναι πόλη, είναι τρόπος ζωής. Αυτή, βέβαια, είναι η δική μας, υποκειμενική άποψη. Η αντικειμενικότερη Unesco έχει να πει πως, κτισμένη το 1519 από τους Ισπανούς, η Παλιά Πόλη της Αβάνα έχει να επιδείξει ένα ενδιαφέρον μείγμα μπαρόκ και νεοκλασικών μνημείων, καθώς και ένα ομογενές σύνολο κατοικιών με καμάρες, μπαλκόνια, σιδερένιες πόρτες και εσωτερικές αυλές. Αυτό σημαίνει πως πληροί τα κριτήρια iv και v («να αποτελεί σημαντικό παράδειγμα τύπου κτηρίου, αρχιτεκτονικού ή τεχνολογικού συνόλου ή τοπίου που απεικονίζει σημαντική ή σημαντικές φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας» και «να αποτελεί σημαντικό παράδειγμα παραδοσιακής ανθρώπινης εγκατάστασης, ή ανθρώπινης αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, ιδιαίτερα όταν το τελευταίο έχει γίνει ευάλωτο υπό την πίεση ανεπίστροφων αλλαγών») για να ανακηρυχτεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Όπερ και εγένετο, το 1982.

Τσέσκι Κρουμλόβ, Τσεχία

Ναι, και το ιστορικό κέντρο της Πράγας αποτελεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Αλλά αυτό ίσως το ξέρετε. Εκείνο που μάλλον δεν ξέρετε είναι η πόλη – ζαχαρωτό, περί τα 160 χιλιόμετρα μακριά από την τσέχικη πρωτεύουσα, στις όχθες του ποταμού Vltava (Μολδάβα, επί το ελληνικότερο) ο οποίος διασχίζει επίσης την Πράγα. Η πόλη κτίσθηκε τον 13ο αιώνα, γύρω από ένα εντελώς παραμυθένιο κάστρο, η αρχιτεκτονική του οποίου ενσωματώνει στοιχεία γοτθικά, μπαρόκ και αναγεννησιακά. Η μικρή μεσαιωνική πόλη έχει αλλάξει ελάχιστα στο πέρασμα επτά και πλέον αιώνων μέχρι σήμερα, πράγμα που η Unesco θεώρησε αρκετό για να την συμπεριλάβει στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς –αν και άργησε λιγάκι, το έκανε τελικά το 1992.

Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου

Το μοναδικό από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου που στέκεται ακόμη, οι Πυραμίδες της Αιγύπτου χρονολογούνται από το 2630 π.Χ. έως το 1814 π.Χ. Οι περισσότερες κτίσθηκαν ως τάφοι για τους φαραώ, ενώ οι διασημότερες εξ αυτών, οι Πυραμίδες της Γκίζα, συγκαταλέγονται ανάμεσα στις μεγαλύτερες ανθρώπινες κατασκευές που έγιναν ποτέ. Η Unesco περιέλαβε τις Πυραμίδες στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς το 1979, θεωρώντας πως πληρούν τρία από τα δέκα κριτήρια.

Ιστορικές περιοχές της Κωνσταντινούπολης, Τουρκία

«Η Κωνσταντινούπολη σχετίζεται με τα κυριότερα πολιτικά, θρησκευτικά και καλλιτεχνικά γεγονότα των τελευταίων δύο χιλιάδων ετών» αναφέρει η Unesco στο επίσημο site της, σχετικά με την μοναδική πόλη στον κόσμο που δεν έχει μία αλλά τέσσερις διαφορετικές περιοχές της στην λίστα με τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Συγκεκριμένα, οι τέσσερις προστατευόμενες από την Unesco ζώνες είναι: το Αρχαιολογικό Πάρκο Sultanahmet, που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον Ιππόδρομο, την Αγιά Σοφιά και το Μπλε Τζαμί, η περιοχή γύρω από το Süleymaniye, η συνοικία Zeyrek, όπου βρίσκεται η Μονή του Παντοκράτορα, και η ζώνη των τειχών, με την Μονή της Χώρας. Στην ανακοίνωσή της, η Unesco επισημαίνει πως οι προστατευόμενες ιστορικές περιοχές και τα μνημεία της Κωνσταντινούπολης απειλούνται από την διαρκώς αυξανόμενη μόλυνση και την εξάπλωση του σύγχρονου αστικού ιστού.

Άνγκορ, Καμπότζη

Και όχι Άνγκορ Βατ, όπως πιθανότατα σκεφτήκατε όταν διαβάσατε την προηγούμενη γραμμή. Ο μεγαλοπρεπής βουδιστικός ναός –που μάλλον είναι και ο πλέον αναγνωρίσιμος του κόσμου– αποτελεί μόνο μέρος του Αρχαιολογικού Πάρκου της Άνγκορ, το οποίο εκτείνεται σε τετρακόσια τετραγωνικά χιλιόμετρα, και περιλαμβάνει τα σημαντικότερα μνημεία της Αυτοκρατορίας των Χμερ, από τον 9ο έως τον 15ο αιώνα. Πέρα από την Άνγκορ Βατ, ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία του χώρου είναι ο ναός Bayon, με τα αμέτρητα γλυπτά που συναποτελούν την διακόσμησή του. Αν και πληροί τέσσερα εκ των δέκα κριτηρίων, η Άνγκορ ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς μόλις το 1992.

 

Πηγή: in2life.gr

santosight

Πρόγραμμα Επιδότησης Διακοπών Εργαζομένων, Ανέργων και των Οικογενειών αυτών με Επιταγή Κοινωνικού Τουρισμού έτους 2014-2015

• Δελτίο Τύπου
• Δημόσια Πρόσκληση

------------ 
ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ 

Ηλεκτρονικό Σύστημα εισόδου δικαιούχων χρηστών για την υποβολή αιτήσεων στο Πρόγραμμα Κοιν. Τουρισμού 2014-2015.

Οι εργαζομενοι και οι ανεργοι καντε αιτηση πιο πανω 

Εαν και οι δυο εργαζονται να κανουν αιτηση και οι δυο και να καταχωρησουν και τα παιδια και οι δυο προσοχη διαβαστε την εγκυκλιο.

Οι ηλεκτρονικές αιτήσεις υποβάλλονται από όλους τους ενδιαφερόμενους μέχρι την 11.08.2014 και ώρα 12^η μεσημβρινή, ημερα η οποια ειναι και καταλητικη για να καταθεσετε τα αποδεικτικα σας στο ΚΠΑ της περιοχής σας. Εαν δεν τα πάτε δεν έχει διακοπές εφόσον είστε στην λίστα των επιλεγμένων.

 

 

Με ένα click σας φέρνουν τα εκλεκτότερα προϊόντα του Έλληνα παραγωγού

Ευάγγελος Σεϊμενάκης
Υπηρεσίες που ενώνουν τον Έλληνα παραγωγό με τον καταναλωτή και δημιουργούν το δίκτυο που θα μεταφέρει την ανανεωμένη ελληνική γαστρονομία παντού!
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Πλέον το διακρίνουμε ευκρινέστερα από ποτέ: η κρίση δημιούργησε νέες ανάγκες, συνεπώς και νέες ιδέες για να τις καλύψουν, το προφανές και το αυτονόητο ήρθαν και πάλι στη μόδα (και εκεί ελπίζουμε να παραμείνουν) και η εν γένει νοοτροπία μας διαφοροποιήθηκε προς το καλύτερο.
Το ελληνικό προϊόν είναι εδώ, κερδίζει σιγά-σιγά τη θέση που του αρμόζει στις επιλογές του Έλληνα και βάζει πλώρη για να κατακτήσει και τις ξένες αγορές με μεγάλο πλεονέκτημα την αθρόα τουριστική κίνηση του καλοκαιριού, η οποία γίνεται ο καλύτερος πρεσβευτής της ανανεωμένης γαστρονομίας μέσω του word of mouth σε όλο τον κόσμο.
Σημαντικό στάδιο σε αυτή την πορεία είναι και η ύπαρξη ενός σοβαρού και οργανωμένου δικτύου διανομής. Εξίσου σημαντική και αναγκαία και η παρουσία στο χώρο του διαδικτύου ώστε να επικοινωνηθούν οι νέες τάσεις. Αυτό το κενό προσπαθούν να καλύψουν πέντε νέες προσπάθειες στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου (e-shop).
Εγχείρημα δύσκολο και γι’ αυτό άκρως γοητευτικό και γενναίο αφού έχει ως μέγιστο στόχο να φέρει κοντά μικρές και σπάνιες παραγωγές με τον καταναλωτή που επιζητά το ποιοτικό και εκλεκτό προϊόν, βοηθώντας παράλληλα στην σωστή αυτορρύθμιση της αγοράς. Η επίτευξη του γεγονότος αυτού είναι από μόνη της ικανή ν’ αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τα μέχρι τώρα δεδομένα και να ανοίξει τον δρόμο τόσο για νέες και ίσως μεγάλες (;) επενδύσεις στον κλάδο, όσο και για συνεχή βελτίωση στην (ας μου επιτραπεί ο όρος) προϊοντοποίηση των ελληνικών πρώτων υλών αφού μέχρι στιγμής είχαμε μάθει να λειτουργούμε λίγο «χύμα».
Πάμε να γνωρίσουμε λοιπόν αυτούς που μετέτρεψαν σε επιχειρηματικότητα, την πίστη τους στη μεσογειακή διατροφή!
 .

elenianna.com Premium Mediterranean Gastronomy

.

Ιδρύθηκε το 2013 με ένα μεγάλο στόχο. Να εισάγει τα καλύτερα μεσογειακά προϊόντα στην παγκόσμια αγορά. Επενδύει στην ελληνική πρώτη ύλη και της δίνει ουσιαστικά μια μεγάλη διέξοδο αφού το δίκτυο που αναπτύσσει, ενθαρρύνει την παραγωγή εκλεκτών προϊόντων τα οποία έχουν ήδη αρχίσει να πληθαίνουν και ν’ αποτελούν πλέον μια από τις βασικές επιλογές των παραγωγών.
Διαλέγει με προσοχή και αυστηρά κριτήρια (υψηλή ποιότητα – πρωτοποριακό design) τα προϊόντα που εντάσσει στη λίστα της ώστε να υπηρετούν στο μέγιστο βαθμό το σκοπό της για luxury και ultra-premium προϊόντα. Είναι κατά 99% εξαγωγική (δεν είναι τυπογραφικό λάθος αλλά απλά η στρατηγική επιλογή της elenianna.com) και περιλαμβάνει μια boutique σειρά άνω των 120 πολυτελών προϊόντων από ελαιόλαδα και μέλια μέχρι οίνους, βότανα και σαπούνια.
Η ιστοσελίδα είναι αρκετά εύχρηστη αν αναλογισθεί κανείς τον όγκο των πληροφοριών που διαχειρίζεται αφού ο επισκέπτης μπορεί να ανακαλύψει προϊόντα από πολλά και διαφορετικά κριτήρια, όπως ο τόπος παραγωγής ή ο ίδιος ο παραγωγός, η κατηγορία προϊόντος ή ακόμα και μέσω συνταγών. Με λίγα λόγια αν είσαι από εκείνους που ψάχνουν ότι ποιοτικότερο και εκλεκτότερο παράγει σήμερα η Ελλάδα τότε θα το ανακαλύψεις στο elenianna.com
elenianna.com/
twitter.com/eleniannacom
facebook.com/eleniannacom
 .

Yoleni’s Mediterranean Food & Taste

Κορυφαία τοπικά προϊόντα που παραδίδονται εντός 16-36 ωρών σε οποιοδήποτε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο με 9€! Δημιουργήθηκε στα τέλη του 2013 και περιλαμβάνει μια γκάμα περισσότερων από 800 τοπικών προϊόντων που προέρχονται από σχεδόν 100 παραγωγούς ανά την Ελλάδα. Το πρωτοποριακό ηλεκτρονικό delicatessen φιλοδοξεί να μεταφέρει τα αυθεντικά προϊόντα της ελληνικής υπαίθρου που πραγματώνουν την μεσογειακή διατροφή, σε όλο τον κόσμο ώστε να μπορεί όποιος το επιθυμεί, ανεξαρτήτως το που βρίσκεται να έχει πρόσβαση σ’ αυτόν τον μοναδικό και καλά κρυμμένο θησαυρό.

Το e-shop είναι επιμελημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί ο καθένας να περιηγηθεί με ευκολία αλλά ταυτόχρονα εξασφαλίζει στον επισκέπτη πολύτιμες πληροφορίες γύρω από τα προϊόντα αφού υπάρχει αναλυτική παρουσίαση (κείμενο, φωτογραφίες, video) τόσο του τόπου, όσο και του ίδιου του παραγωγού. Επιπροσθέτως δίνει στον πιστό επισκέπτη του, την δυνατότητα να κερδίζει πόντους με τις αγορές του και να τις εξαργυρώνει σε επόμενες. Έτσι με το πρόγραμμα επιβράβευσης Yoleni’s Olive Tree είτε με αγορές άνω των 40€ είτε με την εγγραφή στο newsletter, είτε ακόμα και με ένα απλό share κερδίζετε ένα πόντο (σήμα ελιάς) που ισούται με 1€ για τις επόμενες αγορές σας. Σύμφωνα άλλωστε με το μότο των ανθρώπων της Yoleni’s: το ταξίδι στη γεύση αρχίζει μ’ ένα κλικ!
yolenis.com/
twitter.com/YolenisHellas
facebook.com/YolenisHellas


http://www.analyst.gr/ 

Tα πιο «φωτογενή» μέρη στον πλανήτη

BEST OF

Το site VeryFirstTo.com (της Fujifilm) διεξήγαγε έναν διαγωνισμό μέσα από τον οποίο προέκυψαν τα πιο φωτογενή μέρη του πλανήτη. Αυτά δηλαδή ακόμα και ένα κοινός, ερασιτέχνης φωτογράφος αν τα αποθανατίσει αυτά να βγαίνουν πανέμορφα και μοναδικά. Με άλλα λόγια για τα πιο προικισμένα από τη φύση. Αυτά που δεν έχουν ανάγκη από κανένα photoshop και καμιά ειδική επεξεργασία ή περιττό φτιασίδι.

Μέρος στον διαγωνισμό πήραν 701 άτομα -ιδιαίτερα ευκατάστατα άτομα-που αποτελούν και μέλη του κλειστού κλαμπ του site. Προς έκπληξη μας ανάμεσα σε αυτά είδαμε και μια ελληνική γωνιά. Δικαίως η Σαντορίνη δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα.

Δείτε αναλυτικά τη λίστα παρακάτω:

 

Μπόρα Μπόρα, Γαλλική Πολυνησία

 

 

Μεγάλος Κοραλλιογενής Υφαλος, Αυστραλία

 

 

Grand Canyon, ΗΠΑ

 

 

Μπαλί, Ινδονησία

 

 

Rio de Janeiro, Βραζιλία

 

 

Εβερεστ, Νεπάλ

 

 

Πέτρα, Ιορδανία

 

 

Torres del Paine, Παταγονία, Χιλή

 

 

Ha Long Bay, Βιετνάμ

 

 

Plain Of Temples, Bagan, Μιανμάρ

 

 

Σαντορίνη, Ελλάδα

 

 

Μαλδίβες

 

http://www.arttravel.gr/

Οι καλύτερες ταβέρνες της Ελλάδας σύμφωνα με τη Guardian.

GOURMET

Οι συντάκτες της βρετανικής εφημερίδας ονειρεύονται ήδη καλοκαιρινές διακοπές,  ελληνικά νησιά, ηλιοβασιλέματα, ψαράκι και μεζέδες δίπλα στη θάλασσα. Κάπως έτσι αποφάσισαν από τώρα να οργανωθούν κάνοντας μια λίστα με τις καλύτερες ταβέρνες της χώρας μας. Για να την ετοιμάσουν ζήτησαν τη γνώμη των αναγνωστών τους και κάπως έτσι προέκυψαν τα παρακάτω αποτελέσματα. H λίστα ολοκληρώνεται με μερικά από τα σχόλια που άφησαν οι αναγνώστες.

Στην Πελοπόννησο:

 

Η ταβέρνα της Λέλας, Καρδαμύλλη

«Παραβλέποντας το παλιό λιμάνι σε αυτό το όμορφο χωριό, η ταβέρνα της Λέλας έχει έναν χώρο για φαγητό σε ταράτσα και μια πέργκολα διακοσμημένη με κλήματα, ενώ ξεχωρίζουν τα λαμπερά κόκκινα γεράνια. Μπορείτε να δειπνήσετε βλέποντας τον ήλιο να δύει , ενώ το φαγητό είναι απλό, παραδοσιακό και πολύ νόστιμο. Δεν υπάρχουν μενού, τα πιάτα της ημέρας είναι γραμμένα σε πίνακα. Θα τρελαθείτε με την μελιτζανοσαλάτα και με τις γαρίδες με φρέσκια τομάτα και φέτα».

 

 

 

Περούλια, Μεσσηνία

Δεν κάτσαμε στο ξενοδοχείο, αλλά το φαγητό και η θέα είναι να πεθαίνεις. Κοιτάς από την γαλάζια θάλασσα μέχρι τον Ταΰγετο. Υπάρχουν τέσσερα με πέντε φαγητά στο μενού κάθε μέρα, επειδή τα μαγειρεύουν εκείνη τη στιγμή. Ετσι αν και οι επιλογές μοιάζουν περιορισμένες, η ποιότητα και η γεύση είναι φανταστικές. Φοβερή θέα, με μια καράφα κρασί, δείπνο για δύο άτομα και κοστίζει μόνο 30 ευρώ.

 

 

 

Στο Αιγαίο:

Captain Pipinoς, Αντίπαρος

«Φάγαμε πεντανόστιμες γαρίδες σαγανάκι πίνοντας κρασί, ενώ τα κύματα μας δρόσιζαν και κοιτούσαμε τα χταπόδια που ''στεγνωναν'' στον ήλιο».
 

 

Το μπαρ του Γρηγόρη, Λογαράς, Πάρος

Μια καφετέρια χωρίς φαγητό που μπορείς να κάτσεις να πιεις. Κανείς δεν το αποκαλεί με το πραγματικό του όνομα, «Φουσκοθαλασσιά». Βρίσκεται στην αρχή της παραλίας του Λαγαρά και θα είναι γνωστό για πάντα με το όνομα «Του Γρηγόρη», το οποίο πήρε από τον 80χρονο ιδιοκτήτη του. Ο 80χρονος θα ήταν ο πιο χαλαρός άνθρωπος του νησιού εάν δεν ήταν ο γιος του ο Μανώλης, ο οποίος περνά την μέρα ρεμβάζοντας στη θάλασσα, ενώ ο πατέρας του μερικές φορές μαζεύει άδεια μπουκάλια μπύρας και ρετσίνας. 

 

 

Κοχύλι, Σάμος

Ο Ανδρέας και ο Tilly, οι συμπαθητικοί ιδιοκτήτες του εστιατορίου Κοχύλι στη νότια Σάμο, είναι φιλόξενοι οικοδεσπότες και πολύ καλοί μάγειρες. Μια βόλτα σε ένα τραχύ, σκονισμένο κομμάτι με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας στα αριστερά σας φέρνει σε αυτό το εκπληκτικό μέρος με θέα 360 μοιρών. Κάναμε ηλιοθεραπεία και μπάνιο και όταν έπεσε ο ήλιος πήγαμε στην ταβέρνα για μια κρύα μπύρα και ένα νόστιμο ψάρι, το οποίο ήταν σκορπίνα με υπέροχα λαχανικά και τρελαθήκαμε με τα πικάντικα κεφτεδάκια.

 

 

Στην Κρήτη:

Το Κανάλι, Ελούντα

Βρίσκεται δίπλα από την θάλασσα στην παραλία του Ελούντα. Ο σχεδιασμός είναι μοναδικός: Στην ακτή βρίσκεται μια παλιά βυθισμένη πόλη. Η ατμόσφαιρα είναι χαλαρωτική και μπορείς να απολαύσεις φοβερή κρητική κουζίνα.

 

 

Το Κελάρι, Κίσσαμος

«Ο καλύτερος μουσακάς που έχω φάει ποτέ»

 

 

Sunset, Σταυρός

Αυτό το μικρό μέρος στην παραλία του Σταυρού διοικείται από την Malika, την πιο φιλική οικοδέσποινα που μπορεί βρεθεί. Καθίστε με τα πόδια σας στην άμμο στα γύρω τραπέζια τα οποία είναι έξυπνα σχεδιασμένα από τύμπανα καλωδίων και δείτε το ηλιοβασίλεμα απολαμβάνοντας μια κρύα ελληνική μπύρα. Τελειώστε το βράδυ σας κοιτώντας τα αστέρια απολαμβάνοντας δωρεάν μπακλαβά, πεπόνι και ρακόμελο.

 

 

 

Στο Ιόνιο:

Αυλή, Κέρκυρα

Η ταβέρνα Αυλή, είναι τόσο όμορφη που μπορεί να κάτσετε εκεί όλη μέρα μέχρι να πέσει ο ήλιος. Πολλοί άνθρωποι το κάνουν, απολαμβάνοντας ούζο κάτω από τα δέντρα δίπλα σε μια θάλασσα τόσο γαλάζια και ήρεμη που περιμένεις τον Πιρς Μπρόσναν να εμφανιστεί σε ένα σκάφος, ενώ η Μέριλ Στριπ θα βγαίνει από το καφέ τραγουδώντας «Μάμμα Μία». Φοβερό φαγητό, φιλική εξυπηρέτηση και καλές τιμές είναι συν δίπλα στη φοβερή τους ποιότητα.

 

 

Lepida beach cafe, Κεφαλονιά

Η παραλία της Λεπέντας, βρίσκεται μερικά μίλια νότια από το Ληξούρι. Το κατάστημα βρίσκεται στην υπέροχη παραλία και σερβίρουν φρέσκο φαγητό, αν και δοκιμάσαμε μόνο τις μπίρες και τους φραππέδες. Η θάλασσα είναι ακαταμάχητη και μετά από μια βουτιά παρατηρείς τον ήλιο: Τα χρώματα ήταν απλά μαγικά.

 

 

 

credit text: www.paper.gr