ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...

 Υπάρχουν στιγμές……

Είναι σίγουρο και δεδομένο ότι όλοι μας είτε με θυμό είτε με χαρά είτε με ανάμεικτα συναισθήματα είπαμε ‘’Υπάρχουν στιγμές που ….’’

Η ζωή μας, μας φέρνει αντιμέτωπους κάθε μέρα με διάφορες και ποικίλες καταστάσεις οι οποίες είτε είναι αδιάφορες, είτε είναι από αυτές που μας κάνουν να ‘στρίψουμε’ να πάρουμε άλλη πορεία. Πορεία που δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσει. Που ανατρέπει πολλά σημαντικά και ασήμαντα. 

Ανακαλύπτω στα σαράντα μου χρόνια (ανωριμότητα λέτε?) ότι αυτή είναι και η ομορφιά της ζωής. Αντιλαμβάνεσαι πόσο απλό είναι να αλλάξεις την ζωή σου που μέχρι πρότινος νόμιζες ότι είχε φτάσει σε τέλμα.

Βλέπεις τους ανθρώπους σου να σε κοιτάνε περίεργα και να αναρωτιούνται τι συμβαίνει, γιατί δεν αντιδράει όπως αντιδρούσε ή γιατί την πείραξε τώρα ενώ παλιά δεν την ενοχλούσε ? και αρχίζουν και οι ίδιοι να αλλάζουν την συμπεριφορά τους και να μεταβάλλονται και αυτοί, στην καθημερινότητά τους, στις συνήθειές τους, στον τρόπο της συμπεριφοράς τους ακόμη πολλές φορές να αλλάζουν σταθερές απόψεις και αξίες.
  Ίσως τελικά το πόσο καλή είναι ή όχι η ζωή μας να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε εμάς. Ναι είναι στο χέρι μας (αποκλειομένης της υγείας μας φυσικά που δεν μπορούμε σχεδόν να κάνουμε τίποτα για μερικές αρρώστιες που μας παρουσιάζονται) να μπορούμε να συνεννοηθούμε με τον σύντροφό μας, τους γονείς μας, τους φίλους και συναδέρφους μας, όπως και να αποκλείσουμε όλους αυτούς που μας πληγώνουν, μας υποτιμάνε και ζουν από τον δικό μας κόπο εκμεταλλευόμενοι το φιλότιμο και την αξιοπρέπειά μας.
Δοκίμαζα για μεγάλο διάστημα να αποβάλλω όλα αυτά που με ενοχλούσαν με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Το μόνο που κατάφερα ήταν να πιέζομαι και να στρεσάρομαι περισσότερο. Τελικά το μόνο που αντιλήφθηκα είναι ότι εάν κάνεις πράξη το ότι σε βλέπω αλλά δεν σε ακούω εσένα που προσπαθείς να με πικάρεις και να με πικράνεις είναι γεγονός ότι σε κάνει και αισθάνεσαι καλύτερα. Διαλέγεις και κρατάς τις λέξεις που δεν σε πειράζουν, τα χάδια που δεν σε ενοχλούν τις πράξεις που σε τιμούν σαν άνθρωπο και δίνεις μόνο τόσα όσα σου δίνουν. Επιλεκτικά. Μοναδιαία……

Οι στιγμές που περνάμε όλοι αυτή την εποχή, οικονομικά, προσωπικά, ψυχολογικά, κοινωνικά κλπ είναι στιγμές που λίγες φορές άνθρωποι τα βιώνουν. Πρέπει λοιπόν να αμυνθούμε για να μην χαθούν όλα αυτά τα καλά που χτίσαμε τόσα χρόνια για τον εαυτό μας. Οι δυσκολίες είναι πολλές, χωρίς λύση πολλές φορές.

Τώρα θα μου πείτε τι μας λες καλέ, όλοι τα ξέρουμε αυτά, καινούργια είναι ? την έξυπνη παριστάνεις ? Και όμως το ότι το ξέρω μέχρι το ότι το πράττω έχει μεγάλη διαφορά.
Εάν έχετε ‘ανοιχτό μυαλό’ θα τα σκεφθείτε και θα προσπαθήσετε να χαμογελάσετε και να νιώσετε την αδρεναλίνη για την ζωή, την ευτυχία, που είναι το μόνο που μας λείπει απόλυτα από όλους.

 ‘Στρίψτε’ πάρτε άλλη πορεία. Θα βγείτε κερδισμένοι.

Οι σκέψεις μου …… οι πράξεις μου…..

Φιλικά Θεανώ
26/04/2012

 -------------------------------------------------------------
Η εξωσωματική είναι μία διαδικασία που σε όλους φαντάζει απλή και αναίμακτη. Ίσως και να είναι ουσιαστικά. Το δύσκολο δέν είναι ο πιθανός πόνος και η συνεχείς παραβίαση του σώματός σου από κάποιο επιστήμονα που θέλει το καλύτερο για σένα (οι περισσότεροι) αλλά το μετά. Εάν και έχω άσχημη εμπειρία από κάποιους γιατρούς που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν τα χρήματα που έδινα (νοοτροποία μονάδας ατόμου-να τελειώνουμαι δηλαδή) τελικά αποδείχθηκε ότι υπάρχουν επιστήμονες που βοηθούν απόλυτα και είναι εκεί ΠΑΝΤΑ. ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.
    Έκανα 12 χρόνια για να κάνω παιδάκι. 5 εξωσωματικές 3 στην ΑΘΗΝΑ και 2 στην Θεσσαλονίκη οικονομικά κατέρευσα. Αυτό το οποίο με βοήθησε πολύ είναι ότι η ομάδα που έκανα τις δύο τελευταίες προσπάθειες, ήταν κάτι παραπάνω από γιατροί. Ουσιαστική ψυχολογική υποστήριξη. Τα κατάλληλα λόγια στην κατάλληλη στιγμή χωρίς φαμφάρες και κορδέλες. Απλά.
Εύχομαι να ζήσουν όλοι όσοι προσπαθούν αυτό που έζησα εγώ στις 14/07/2009 και συνεχίζω να βιώνω. Μήν υπομένεται τίποτα έαν ΔΕΝ αισθάνεσται άνετα και είστε πιεσμένοι. 
Ευχαριστώ ΡΟΜΠΕΡΤ, ΑΛΕΞΙΑ και όλη την ομάδα


1 σχόλιο: