Η πηγή της Ζωής
Το κείμενο είναι αφιερωμένο στην μνήμη του φίλου μας Δρ. Νίκου Παλυβού.
Θα γράψω για κάτι που μερικοί μπορεί να μην το έχουν ακούσει ποτέ ή να μην πέρασε καν από το μυαλό τους. Για την μαγική συνταγή της Ζωής, στον πλανήτη Γη. Τουλάχιστον ζωή όπως εμείς την εννοούμε, δηλαδή το DNA.
Ένα από τα κύρια συστατικά της ζωής είναι η πρωτεινοσύνθεση μέσω των αμινοξέων. Τι όμως χρειάζεται γιαυτό? Ξέχωρα βέβαια από τον άνθρακα, τον φώσφορο και το νερό χρειάζεται και κατιτίς άλλο...άζωτο.
Σας μεταφέρω πολλές χιλιάδες έτη φωτός μακριά. Τι σχέση έχει αυτό? λίγο υπομονή. Κάθε φορά που πεθαίνει ένα άστρο, υπάρχουν τεράστια ποσά ενέργειας που απελευθερώνονται. Αυτή η ενέργεια φτάνει στην Γη με μια “βροχή” κυρίως πρωτονίων (αυτά που υπάρχουν στους πυρήνες των ατόμων). Αυτή η ακτινοβολία είναι γνωστή ως “κοσμική ακτινοβολία” η οποία μας βομβαρδίζει καθημερινά και είναι εντελώς “άκακη”. Μπορεί λοιπόν η κοσμική ακτινοβολία να μην ενοχλεί εμάς τους ανθρώπους, η ατμόσφαιρα που μας περιτριγυρίζει, δεν παραμένει αδιάφορη. Η κοσμική ακτινοβολία, λόγω της υψηλής ενέργειας που διαθέτει, ιονίζει την ατμόσφαιρα και τα σύννεφα δηλαδή της προσδίδει επιπλέον ηλεκτρικά φορτία. Πάμε τώρα πίσω στο άζωτο. Σαν χημικό στοιχείο, υπάρχει άφθονο στην ατμόσφαιρά μας, περίπου 80%. Το αναπνέουμε κάθε μέρα στον καθαρό αέρα (αν αναπνέουμε καθαρό οξυγόνο σε καθημερινή βάση θα έχουμε πρόβλημα...). Υπάρχει ένα θέμα με το άζωτο όμως...δεν αντιδρά στην ατμόσφαιρα με άλλα στοιχεία. Για να αντιδράσει, χρειάζεται κάτι να το αναγκάσει να αντιδράσει έτσι ώστε να “σπάσει” ο ισχυρότατος χημικός δεσμός του και να ενωθεί με τι άλλο, ένα άλλο ενεργότατο στοιχείο της ατμόσφαιράς μας, το οξυγόνο. Όπως είναι γνωστό εδώ και χρόνια, ο μόνος που μπορεί να διασπάσει το άζωτο, είναι η ηλεκτρική εκκένωση, δηλαδή ο κεραυνός. Κοιτάξτε τα σχετικά κείμενα που έχω γράψει για τον Μετεωρολόγο στο παρελθόν. Ο κεραυνός όμως είναι αποτέλεσμα του ιονισμού της ατμόσφαιρας. Μελέτες έχουν δείξει ότι η κοσμική ακτινοβολία αλληλεπιδρά με τον κεραυνό. Αν χάσαμε τον συνειρμό, ας κάνουμε μια γρήγορη ανακεφαλαίωση σε ότι είπαμε: άζωτο, αμινοξέα και πρωτεΐνες δηλαδή ζωή. Αλλά άζωτο για να αντιδράσει και να “κατέβει” από την ατμόσφαιρα, συνήθως με την μορφή της βροχής (η μόνη “πηγή αζώτου στον πλανήτη εκτός από τα βακτήρια) χρειάζεται τον κεραυνό ο οποίος όμως ελέγχεται και από την κοσμική ακτινοβολία.
Άρα η τελευταία πνοή ενός άστρου εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μπορεί να έχει παίξει τον ρόλο της στην ζωή, εδώ στον πλανήτη Γη. Προφανώς και ότι γράφω είναι σε ένα μεγάλο βαθμό απλοποιημένο, αλλά ταυτόχρονα περιέχει και επιστημονική συνέχεια και συνέπεια. Αυτό που μένει όμως είναι πως η Φύση είναι τόσο σοφή, αλλά ταυτόχρονα και τόσο απλή και ταπεινή. Ο μόνος, που το έχει αποτυπώσει είναι ο Σωκράτης, στο Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου